110 ۱۹ - دفترهای آسو ی کسانی است که «هرگز اند. پیامد این امر، ستایش گسترده به آنها نداشته ی این لجاجت خودبینانه اهمیت دهند. آنکه به نتیجه سازش نکردند»- بی اللّه خمینی اللّه روح توان به محمد مصدق و آیت های بارز این امر می از نمونه اشاره کرد. مورخ آمریکایی، رابرت تاکر، دو دهه پیش از به قدرت رسیدن خمینی، رویدادی که به رواج مجدد مفهوم وِبِری «فرهمندی» در گفتمان آکادمیک ی میان پیدایش اقتدار فرهمندانه ای نوشتکه در آن به رابطه انجامید، مقاله پردازد. از آنجاکه رهبر فرهمند، رهبری های توطئه می در جامعه و رواج نظریه گیرد، این دو پدیده یکدیگر را تقویت ها را در دست می مبارزه با توطئه شود زیرا تر می کنند: «شخصیت رهبر برای بسیاری چشمگیرتر و جذاب می های توطئه هم، هر اندازه نگرند، و نظریه های توطئه به آن می از منظر نظریه ی راسخی غیر واقعی به نظر برسند، به سبب جدیّت رهبر - همان عقیده 1 شوند.» کند - باورپذیرتر می که بر اساس آن توطئه را تشریح و محکوم می ای تواند به انتظارات هزاره های فرهمندانه می استقبال ایرانیان از جذابیت تشیع مرتبط باشد، هرچند واضح است که کسانی که مجذوب مصدق یا دانستند که آنها امام دوازدهم نیستند. بودند به خوبی می خمینی شده باوری برای فرهنگ سیاسی، به حاشیه راندن و تبعیض پیامد سوم توطئه گرایی در های زبانی است. ملی های دینی و تا حد کمتری اقلیت علیه اقلیت هایی از نژادپرستی ایران، حداقل از زمان میرزا آقا خان کرمانی، حاوی رگه پرستی اشتباهگرفته شده است. گرایی با میهن و این ملی 2 و یهودستیزی بوده 1. Robert C. Tucker, ‘The Theory of Charismatic Leadership’, Daedalus 97 (Summer 1967), pp. 752–3. 2. Mangol Bayat Philipp, ‘Mirza Aqa Khan Kirmani: A Nineteenth Century Persian Nationalist’, Middle Eastern Studies 10 (January 1974), pp. 36–59; and Sorour Soroudi, ‘Mirza Aqa Khan Kirmani and the Jewish Question’, Persian Literature and Judeo-Persian Culture: Collected Writings of Sorour S. Soroudi, ed. H. E. Chehabi (Boston, Ilex Founation, 2010), pp. 338-57.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2