111 نگاری ایرانی سبک پارانوئید در تاریخ های خارجی این اشتباه،که به سبب نقض مکرر حاکمیت ایران توسط قدرت های دینی حتی در زمان ورزند، باعث شدهکه اقلیت به شدت بر آن اصرار می ی مردم (شاید به استثنای هواداران حزب توده) اعضای شاه هم به نظر عامه ی جمهوری اسالمی.گفتمان چه برسد به دوره 1 واقعی ملّت به شمار نروند، رسمی جمهوری اسالمی، به طور معمول از «کشور اسالمی» ایران و «ملت کند، عباراتی که بنا بر تعریف غیرمسلماًنان را مسلماًن» ایران صحبت می کند. طرد می های دینی تا حدی شایع است؛ در اکثر جوامع، بدگمانی به اقلیت ها متهمند که با دیگر همکیشان فرامرزی خود زدوبند دارند و اقلیت - به یاد بیاوریم که جان اف. کندی کاتولیک مجبور بود که بر سوءظن گیرد. هایی فائق آید که گمان می کردند او از واتیکان دستور می پروتستان بنابراین، عجیب نیست که بسیاری از ایرانیانی که از قضا پیرو دین رسمی دانند رویکردی ی مدنی می کشورند و نسبت بهکسانیکه ملت را یک جامعه اما وقتی مورّخانی 2 نگرند. ها می به اقلیت تهاجمی دارند، با شک و بدگمانی پرستی و مانند فریدون آدمیّت با قدرت استدالل خود به پیوند میان میهن بخشند، در واقع به طور ضمنی نقض حقوق بشر و تعصب مشروعیت می اعتنایی اکثر ایرانیان به سرکوب و تبعیض کنند. بی حقوق مدنی را توجیه می توان تا حد زیادی ناشی های دینی و به طور خاص بهائیان را می علیه اقلیت اند. اند که عامل بیگانگان ها همواره متهم بوده از این دانست که این اقلیت در حالی که مخالفان سکوالر رژیم اسالمی نقض حقوق بشر در ایران را . برای مشاهداتی گویا در این مورد رجوع کنید به 1 Marvin Zonis, The Political Elite of Iran (Princeton:Princeton University Press, 1971), pp. 274–76. است: ها در اینجا تحلیل شده ها نسبت به اقلیت . منشأ بدبینی 2 Serge Moscovici, ‘The Conspiracy Mentality’, in Carl F. Graumann and Serge Moscovici (eds.), Changing Conceptions of Conspiracy (New York: SpringerVerlag, 1987), pp. 151–168.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2