115 نگاری ایرانی سبک پارانوئید در تاریخ 1 شمردند. های توطئه می رمان آن را مهر تأییدی بر صحت نظریه تسخیر سفارت آمریکا پس از پیروزی انقالب و به گروگان گرفتن ها ی آمریکایی ، که محرکش ترس از توطئه ۱۹۷۹ ها در نوامبر آمریکایی مدت درستی این سخن برای بازگرداندن شاه به تخت سلطنت بود، در کوتاه تواند بکند». این امر مشهور خمینی را اثباتکردکه «آمریکا هیچ غلطی نمی هایی که از اغلب سرزمین ۱۹۸۲ و نیز بیرون راندن نیروهای عراق تا سال اشغال شده بودند، ۱۹۸۰ ی صدام حسین به ایران در پاییز پس از حمله به ایرانیان اعتماد به نفس داد. وقتی ایرانیان فهمیدند که دیگر در برابر توانند آنها را خنثی کنند، های خارجی درمانده نیستند و در واقع می توطئه های خارجی و فراگیر بودنشان به تدریج رو باور به قدرت مطلق توطئه روشنفکر اسالمی، عبدالکریم سروش، ۱۹۸۸ به افول گذاشت. در ژوئن در نطقی با عنوان «دینداری و روشنفکری» گفت: «فیلسوفان سیاسی به های سیاسی، این است که آدمی ترین بینش اند که یکی از منحط ما آموخته چرخد.» او پس از گر می تصور کند جهان و تاریخ به دست چند نفر توطئه های واقعی وجود دارند، این نکته را مطرح تصدیق این که در جهان توطئه های توطئه ناشی از سادگی آنها و عدم تمایل مردم به کرد که رواج نظریه ، تحلیل ۱۹۹۰ ی سروش در این راه تنها نبود: در دهه 2 اندیشیدن است. ی فکری جنبش های توطئه و مردود شمردن آنها به بخشی از پشتوانه نظریه طلبی تبدیل شد؛ جنبشیکه با انتخاب محمد خاتمی به عنوان رئیس اصالح به اوج خود رسید. در فضای ۲۰۰۱ و ۱۹۹۷ های جمهور در انتخابات سال ی نشر یافت ها اجازه نامه فکری بازتر این دوران، انواع مستندات و خودزندگی های معقول از تاریخ مدرن ایران افزایش یافت. و در نتیجه، تعداد تحلیل .193-4 و نیز صص 12 ی او از این رمان آمده، ص ی دیک دیویس بر ترجمه . همان طور که در مقدمه 1 Iraj Pezeshkzad, My Uncle Napoleon, trans. Dick Davis (Washington, D.C.: Mage Publishers, 1996). .5-20 )، صص 1367 ، (تهران: پویا روشنفکری و دینداری . عبدالکریم سروش، 2
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2