136 ۱۹ - دفترهای آسو باوری ها برای دسیسه ها و پایه تر، در دوران جدید زمینه در مقیاس وسیع های ناسیونالیستی در خارج از محیط با رشد ناسیونالیسم تشدید شد. نظریه )postcolonial ی پسااستعماری ( اروپا در قرن بیستم غالبا همراه با نظریه همراه بود. عناصر مهم این نظریه، جداکردن خود ملی از دیگری استعماری، تأکید بر هویت ملی و پافشاری در حفظ استقالل و تمامیت ارضی بود. این ی کرد و درنتیجه، دامنه عناصر تمایز بین «خود» و «دیگری» را تقویت می متهم کردن مخالفان سیاسی و قومی، اعم از فرد یا گروه، و انگ بی وطنی، باوری نوکری بیگانه، و خیانت به ملت و نظایر آن بیشتر شده و بازار دسیسه تر ی پیشامدرن، یا حتی در قرن نوزدهم، خیلی سخت شد. در دوره تر می گرم شد گفت که کسی به مملکتش خیانت کرده یا جاسوس و عامل دسیسه می ها و کشورها هنوز بوده است، به این دلیل که حد و مرز دقیقی بین ملیت مشخص نشده و مفهوم ملیت هنوز پخته نشده بود. به همین دلیل، کسی طور مشخص خودش را از بیگانه جدا کند. البته براساس توانست به نمی مفاهیم اسالمی «خود» مسلماًن از «بیگانه»ی کافر جدا بود اما این جدایی گرفت. تنها در عالم نظر، داراالیمان کمتر شکل سیاسی و ملی به خود می اش ی سیاسی شد، جنبه از دارالکفر متمایز بود. اگر هم این تمایز عملی می های ملحد و کافر که بگذریم، شد. از افراد و گروه بیشتر نادیده گرفته می تر از های مذهبی حقوق و جایگاه مشخصی، اگرچه فرودست و نازل اقلیت مسلماًنان، برای خودشان داشتند. نگاری جدید پنداری ضعف سنت تاریخ ی مهم دیگر در رشد دسیسه نکته نگاران معاصر ی تاریخ توانیم به همه نگاری را نمی ایران بود. البته فقر تاریخ های پیشین نظیر حسن پیرنیا، نصراللّه نسبت دهیم زیرا برخی در نسل کوب و ایرج افشار نقش مهمی فلسفی، عباس اقبال، عبدالحسین زرین اند، ولی سوای اقبال و افشار کمتر نگاری تحقیقی در ایران داشته در تاریخ پرداخت. یک علت عدم رشد، حضور دولت ی جدید می محققی به دوره ی های تاریخی دوره داد کسی واقعیت ی پهلوی بود که اجازه نمی آمرانه طرفانه و خالی از حب و بغض بررسیکند. در واقع تاریخ قرن معاصر را بی
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2