143 پنداری در ایران:گفتگویی با عباس امانت دسیسه بهائی این جنبه تأکید بیشتری یافته است. با آغاز قرن بیستم اهل شرع که ی ایشان نمائی چهره دیدند، برای تیره بهائیان را خطر بزرگی در برابر خود می اند؛ مؤمنین را به گفتند به رغم ظاهر آراسته، بهائیان فاسداالخالق مثال می شوند. ریزند و آنان بهائی می برند و در چای آنان چیزی می مجالس خود می نفسی نظیر درستکاری و نیک بدین ترتیب وجوهی از اخالقیات بهائی داده عکس جلوه که بدان شهرت داشتند و مورد تمجید دیگران بودند، به شد. می ها یکی نیز زنده کردن تهمت اَباحه بود بدین از دیگر این بدآموزی ی ای ندارند و همان فرقه معنی که بهائیان هیچ نوع محدودیت جنسی ها را روید، چراغ به محفلشان می خاموشان» قدیم هستند. وقتی «چراغ خوابه شود. اگر بخواهیم تواند با هرکسی هم کنند و هرکسی می خاموش می ها بیابیم، شاید نسبت دادن از دیدگاه فرویدی دلیلی برای این نوع تهمت ها و این تصورات واهی جنسی به بهائیان همانا حضور این نوع وسوسه کرد. البته های ممنوع جنسی در جامعه بود که از این راه بروز می کشش ی تهمت اباحه بسیار قدیمی استکه آغاز آن به یهودیان در امپراتوری سابقه گردد که شاید این به خاطر امتناع یهودیان از نیایش روم باستان برمی شده بوده است. پس از پیدایش مسیحیت از همان قرون امپراتوران ایزدی هم در امپراتوری روم بسیار شایع بود و اولیه تهمت اباحه به مسیحیان اولیه ) دلیل محکمی catacomb های زیرزمینی ( محافل نهانی آنان در گورستان شد. در دوران اسالمی نیز اطالق این اتهام برای اثبات این ادعا عنوان می ی الموت و گاهی اوقات نیز به به فراکیشان شایع بود ازجمله به اسماعیلیه ). هرکس که فراکیش بود و متعارفات شرعی را پیروان اهل حق (یارسان پذیرفت، نامزد این چنین انگی بود. نمی در روایت سومی شکل گرفت که البته ریشه ۱۳۲۰ های پس از در دهه های پیشین داشت. در این روایت بیش از هر چیز آیین بهائی به عنوان سال های ی سیاسی و بهائیان غالبا به عنوان جاسوسان و عوامل قدرت یک دسیسه ای حاکی شدند. تا پیش از این هیچ نوشته یا حتی اشاره بیگانه جلوه داده می
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2