161 پنداری شناسی و توطئه شرق های نمادین است. زبانی اللفظی وجود ندارد و هر آنچه هست، اشاره تحت لوحانه به نظر برسد و زبان فرانسه شود تا زبان انگلیسی ساده عربی باعث می صرفا اصطالحات حسابداری. حتی نگاهی از شکاف دیوار این زبان کافی است تا به ژرفا و تاریکی جنگل ابهام آن پی ببرید. جای شگفتی نیست که ناپذیر است. قرآن چنانکه شهره است، ترجمه در اینجا زبان عربی بر اساس اصول برداشتی دکارتی از زبان داوری شده است (و چنین تشخیص داده شده که بسیار نارسا است). برداشتی که به رجحان استدالل ،» های روشن و متمایز ی «ایده طور ضمنی مبتنی بر آموزه ای تمام اشکالگفتار کنم پس هستم»، ماهیتگزاره قیاسی «من فکر می نیمه پذیر است. و درک حقیقی، و معین و متمایز بودن معنای انتقال به زبان رجوع کنیم که مبتنی مدرن-واسازانه حال اگر به رویکرد پست ناپذیر معنا، دال و مدلول، دگرگونی پایان ، بر اصولی مانند انفکاک نشانه ِ ویلیام هفت نوع ابهام ناپذیری، های قیاس ناپذیری معنا، ناسازه تعین های خودنگری و اموری از این دست است آیا در این امپسون، بیهودگی آل به شکلی که جاناتان رَبان توصیف کرده به زبانی ایده حالت زبان عربی شود؟ برای هستی مضطرب دوران مدرن تبدیل نمی در همین راستا، داریوش شایگان از سر موافقت دیدگاه مشابهی را نقل شناسان فرانسوی بیان کرده است: کند که یکی از مشهورترین عرب می گوید که زبان عربی «ژاک برک در اشاره به روح زبان عربی به درستی می برد، برای پنهان ساختن واقعیت طراحی ای به خدا راه می که در آن "هر کلمه همین نوع اسالم در جهانشده است و نه فهم آن."» مالیس روتوِن در کند و توصیف جاناتان ربان از زبان عربی را به شکلی داوری را تکرار می ها کند که الف) «زبان عربی بیش از اغلب زبان تأییدآمیز نقل و تصریح می دهد.» و ب) عربی «زبانی های اروپایی، نمی کم به زبان تن به ترجمه، دست است که برای بیان دینی کامال مناسب است.» روتون سپس این وضعیت دهد: عجیب را به این روش توضیح می ها ها و صفت ها شکل گرفته است. اسم عربی زبانی است که حول فعل
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2