162 ۱۹ - دفترهای آسو اند. دبیر، شوند، اغلب صفت فعلی یا اسم فعل ها مشتق می همواره از فعل های اند. زبان نویسنده است و کتاب، نوشته. هواپیما و پرنده چیزهای پرنده های متعددی دارند عمدتا در ذات و ماهیت ریشه اروپایی که خاستگاه اند و نه جزئی از نفسه های فی ها در زبان انگلیسی چیز دارند: اغلب اسم آید. درست به همین دلیل که زبان عربی تن فعل، که فرایند به حساب می ای منطقی دهد بلکه آنها را در رابطه بندی کلمات به ادات مجزا نمی به طبقه دارد به زبانی ی فعل - نگه می و متوازن با مفهومی مرکزی - یعنی ریشه شود. مناسب برای بیان دینی تبدیل می شود؟ آل تبدیل نمی آیا در پرتو تغییر پارادایم جدید زبان عربی به زبانی ایده های تغییر پارادایمی در راستای الف) نقد آلفرد نورث وایتهد بر فلسفه و موافقت با 2 و انضمامیت نابجا 1 جایگاه صرف ، مبتنی بر جوهر ارسطویی و رد چیزهای 3 ی برگسون به چیزانگاری واقعیت به مثابه فرایند ب) حمله نفسه به سود سیالن عام و شکل خالقانه و مدام فرگشت یا ج) عدم فی پذیرش شیءانگاری و ذرات متمایز آن توسط جورج لوکاچ و موافقت با شرایط و فرایندها. ، واقعیت رخدادها اگر «در ابتدا کلمه بود»، آیا آن «کلمه» یک فعل بود یا یک اسم؟ به باور های اروپایی یک اسم روتوِن آنکلمه برای زبان عربی یک فعل و برای زبان تر یک به روح مدرنیته نزدیک آید: کدام بود. در این حالت پرسشی پیش می ی جدید کم با توجه به ترجمه است، آغاز با اسمی ایستا یا فعلی پویا؟ دست فاوست از نخستین عبارت انجیل یوحنا، پاسخش روشن است: «در ابتدا نفسه در «پارادایم زبان عربی» کردار بود.» البته جوهر، اسم و چیزهای فی )۲ :۱۹-۲۰( سفر پیدایشغایب نیستند زیرا درست همانطور که در های خود را به نزد آدم آورد تا برای آنها اسم انتخاب کند در خداوند آفریده 1. simple location 2. misplaced concreteness 3. Chosisme
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2