31 پنداران و دینداران توطئه های توطئه سطح جمعی و سیاسی بیشتر غلبه دارد و در دین سطح نظریه فردی. های توطئه محصول بُعد تراژیک عصر مدرن ظهور این نوع از نظریه زدایی» از جهان ی «افسون ی وبر، به واسطه است. عصری که، به گفته حضور باورهای مابعدالطبیعی را که روزگاری معنابخش بودند چندان بر تواند جهان را چنانکه هست تابد و از سوی دیگر از آنجاکه علم تنها می نمی کند، بشر ی معنای فرایندهای جهان سکوت اختیار می توصیفکند و درباره هایی که به دنبال باورند به سازد. در نتیجه انسان را با بحران معنا مواجه می گرایی آورند. در «بازار معانی غایی» باطن های معنایی بدیل روی می دستگاه از کاالهای رایج است. در این میان اما ذکر این نکته نیز ضروری است که هایی نیز دارند. گرایی تفاوت های توطئه و باطن نظریه گرایی دارد های توطئه و باطن نخستین تأکیدی که نشان از ذهنیت نظریه رسد نیست.» پیروان معنویت این است که «هیچ چیز آنطور که به نظر می بینند عصر جدید، برای مثال، نیروهایی مرموز را در عالم طبیعت در کار می گیری شود و این معنویت در واقع نوعی فاصله و طبیعت مقدس محسوب می از جامعه و فرهنگ مدرن است زیرا تمام مظاهر این جامعه - یعنی نهادها، ها - ارتباط انسان را با طبیعت مراتب اداری، علم، فناوری و رسانه سلسله کند. رستگاری چیزی جز بازگشت به قلمرو «شفابخش» طبیعت تباه می ی مدرن پردازان توطئه نیز تحلیل انتقادی مشابهی از جامعه نیست. نظریه دارند اما تفاوت اساسی در اینجاستکه آنها جامعه را دارای نیروهای مرموز دانند و نه طبیعت را. چنین نیروهای مرموز و فراگیری را باید در میان می های زیرین سطح مشهود جهان مدرن مشغول هایی جست که در الیه گروه پردازان توطئه به جای آن که اند. به این ترتیب، نظریه ریزی فعالیت و برنامه خواهند نیروهای به دنبال آشکار ساختن نیروهای نهانی طبیعت باشند می پنهانی را آشکار سازند که کنترل جامعه را در دست دارند. گرایی مشترک است این پردازان توطئه و باطن تأکید دیگریکه بین نظریه گرایان با این تصور مدرن که است که «هیچ چیز تصادفی نیست». باطن
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2