33 پنداران و دینداران توطئه کشید و با خود شود و شما از شادی و حیرت فریادی می نقشی ظاهر می گویید: پس جریان از این قرار بود! می های معناساز را باید در نظر به طور خالصه شباهت بین این گفتمان های توطئه را مد نظر قرار داد زیرا داشت و همانندی معنویت مدرن و نظریه این شباهت داللت بر گرایشی بانفوذ در جهان حاضر دارد: این همانندی را زدگی نوین دانست. اما در همان حال نیز توان ناشی از گرایش به افسون می توجه بود. بینی و اهداف بی های این دو از منظر جهان نباید به تفاوت ی دین های توطئه درباره نظریه روند به این ترتیب ها به کار می های توطئه اغلب برای تقویت گروه نظریه ی جمعی ها بین «ما» و «دیگری» انگاره ی تفاوت که با تأکید و مبالغه درباره های دیگر را عامل معضالت اجتماعی و تهدیدی برای نظم را تقویت وگروه های دینی به ویژه در ی گروه های توطئه درباره کنند. نظریه جامعه معرفی می کنند تا هم انسجام درونی های اجتماعیکاربرد پیدا می ی بروز تعارض زمانه ای برای مقصر جلوه دادن پیدا شود. گروه ترمیم شود و هم قربانی در اینجا دین در مقام هویت یا ایدئولوژی تصویری یکپارچه از «دشمن» پرداز گیرد. این دیگری توطئه ها را نادیده می کند و تمام تفاوت ارائه می ها است باید یکدست باشد و در واقع که به دنبال ویران کردن تمام خوبی ای جمعی. برای مثال اعضای اینگروه چیزی نیستند جز مجریان مطیع اراده ی مسلماًنان، دین همان هویت یکدستی استکه های توطئه درباره در نظریه شود و آنان را همچون جماعت متحدی نشان بر تمام مسلماًنان اطالق می ی مشترکشان تسلط یافتن بر غرب یا ویرانکردن آن است. دهد که نقشه می ها با نشان دادن اتحاد و یکپارچگی «دشمن» سعی در حقیقت، این نظریه در ایجاد اتحاد و یکپارچگی بین «خودی»ها را دارند. ی دین ناشی از احساس خطری است که های توطئه درباره برخی نظریه برخی دینداران نسبت به علم دارند، در اینجا علم همان شرّی استکه قصد دارد معرفت دینی را سرکوبکند و به آن انگ «غیرعلمی» بودن یا «خرافات»
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2