Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

١٠٢ ﮐﻪ ﺷﺎدی ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﻬﺮام ﮔﻮر ... ﭘﺪر ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﮐﯿﻦ ﺳﯿﻢ آورد ﺧﻮرش ﮐﺸﮏ و ﭘﻮﺷﺶ ﮔﻠﯿﻢ آورد زﯾﺎن ﮐﺴﺎن از ﭘﯽ ﺳﻮد ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺠﻮﯾﻨﺪ و دﯾﻦ اﻧﺪر آرﻧﺪ ﭘﯿﺶ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻬﺎر و زﻣﺴﺘﺎن ﭘﺪﯾﺪ ﻧﯿﺎرﻧﺪ ﻫﻨﮕﺎم راﻣﺶ ﻧﺒﯿﺪ ﭼﻮ ﺑﺴﯿﺎر ازﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﮕﺬرد ﮐﺴﯽ ﺳﻮی آزادﮔﯽ ﻧﻨﮕﺮد ﺧﺎ ک ﻣﺮده دل ۱۳۳ در ﭘﺎﯾﺎن دﯾﮕﺮ ﭼﻪ ﺗﻮا ﻣﯽ ن ﮔﻔﺖ؟ ﭘﺎﯾﺎ ن ﻫﺮﺳﺨﻨﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺳﺮآﻏﺎز ﺳﺨﻦ ﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ. آﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻧﻪ ﺳﺨﻦ آﺧﺮ اﺳﺖ و ﻧﻪ ﺗﻮا ﻣﯽ ن در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮای آن ﻧﻘﻄ یﻪ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﮔﺬاﺷﺖ . اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻄﻮﻃﯽ ﮐﻠﯽ از ﺧﻮاﻧﺸﯽ را از اﯾﺮان و اﯾﺮاﻧﯿﺖ در ﻣﺘﻦ ادب ﭘ ﺎرﺳﯽ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮده اﺳﺖ و ﺑﯿﺶ از اﯾﻦ ﻫﻢ ادﻋﺎﯾﯽ ﻧﺪارد ﺑﯽ. ﺷﮏ ﻫﺮﮐﺪام از ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎی ﻣﻮﺿﻮع در ﺧﻮاﻧﺶ ﻫﺎی دﯾﮕﺮ ﺑﺎزﻫﻢ ﺗﻮا ﻣﯽ ﻧﺪ ﮔﺴﺘﺮش و ژرﻓﺶ ﯾﺎﺑﺪ. 133 ﺖﯿﺑ ﻦﯾاز را ﺐﯿ ﺗﺮﮐ ﻦﯾا ﺻﺎﺋﺐ ﮔﺮﻓﺘﻪ ام: ﯽﻣ دﻫﺪ ﭼﻮن ﺧﻀﺮ، ﺗﺸﺮ ﺎتﯿﺣ ﻒﯾ ﺟﺎودان یﻫﺎ ﺧﺎ ک ﻣﺮده دل را ﻓ رود زﻧﺪه آب ﺾﯿ