Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

٣٤ ﻓﺎرﺳ ﯽ ﻣﯽ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ. ٤۲ از ﻣﻨﻈﺮی ﮐﻠﯽ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺗﻮان ﻫ ﻢ ﺻﺪا ﺑﺎ ﻣﺴﮑﻮب ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻋﺮﻓﺎن ﭘﻨﺎﻫﮕﺎه » اﯾﻦ ، روح اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﺎ واژه « ﻫﺎی زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد . ٤۳ زﺑﺎن دوﺳﺖ در اﯾﻦ ﻋﺮﻓﺎن ﺎرﺳﯽ ﻓ : ﺑﻮد ﻣﯽ » در اﯾﻮان ﺧﺎﻧﻪ ام ﺧﺪا را دﯾﺪم؛ ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺎن ﭼﻮن ﻧﻮری درﺧﺸﺎن ﻋ ﺳﺮ رﯾﺰ و ﻈﯿﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ آﻣﺪ. آ ن ﮔﺎه از ﻣﯿﺎن اﯾﻦ ﻧﻮر او ﻫﻔﺖ ﺑﺎر ﻣﺮا ﻧﺎﻣﯿﺪ و ﺑﻪ زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﮔﻔﺖ، ای روزﺑﻬﺎن! ﻣﻦ ﺗﻮ را ﺑﻪ دوﺳﺘﯽ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه «ام. ٤٤ ﺗﻼﻗﯽ ﮔﺎه دو ﻣﺤﻮر ﯾﺎد ﺷﺪ ﮐﺎﻧﻮن ی ه ﮔﺮا/ﮐﺎﻧﻮن ﮔﺮﯾﺰ ﻋﺮﺻﻪ ای از دﻻﻟﺖ ﻫﺎی ﻣﺘﮑﺜﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در زﺑﺎن واژﮔﺎﻧﯽ ﺑﻠﮑﻪ در زﺑﺎن ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﻋﺎم ﻫﻤﭽﻮن ﻓﺮﻫﻨﮓ و در ﻫﻤﻪ اﺑﻌﺎد ﻣﺎدی )ﺗﺠﺴﻤﯽ( و ﻣﻌﻨﻮی آن ﻧﻤﻮد ﭘ ﯿﺪا ﮐﺮده اﺳﺖ. در اﯾﻦ روﻧﺪ دﻻﻟﺖ ﺳﺎزی ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯿﻢ ﻧﻘﺶ ﻣﺤﻮر ﮐﺎﻧﻮن ﮔﺮا را ﻧﺎدﯾﺪه ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ. در ﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ ﻫﻨﺮ و ادب اﯾﺮاﻧﯽ در ادوار ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻗﺘﺪار ﮐﺎﻧﻮن ﻧﯿﺰ ﺷﺮط ﺑﻮده اﺳﺖ. ﻧﻮزاﯾﯽ ﻫﻨﺮ اﯾﺮاﻧﯽ در اﺻﻔﻬﺎن ﻋﺼﺮ ﺻﻔﻮی ﺑﺪون اﺳﺘﻘﺮار ﺣ ﮑﻮﻣﺘﯽ ﻣﻘﺘﺪر در ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻧﻤﯽ ﻣﯿﺴﺮ ﺑﻮد . اﻣﺎ اﯾﻦ روﻧﺪ دﻻﻟﺖ ﺳﺎزی، ﺣﺘﺎ در ﻏﯿﺎب اﻗﺘﺪار ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ در ﻣﺮﮐﺰ، در آن ﻣﺤﻮر دﯾﮕﺮ، ﺑﻪ ﺻﻮرت زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ و ﻓﺮادﻫﺶ ادﺑﯽ آن ﭘﯿﻮﺳﺘﮕﯽ و ﺟﺮﯾﺎن داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. اﯾﺮاﻧﯿﺖ ﻫﻤﭽﻮن ﯾﮏ ﻓﺮﻫﻨﮓ در زﺑﺎن و اد ﺑﯿﺎت ﭘﺎرﺳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﯿﺖ ﻣﯽ رﺳﺪ. اﯾﻦ زﺑﺎ ن در ﺗﻌﯿﻦ ﺑﺨﺸﯽ ﺑﻪ ﻣﻠﯿﺖ اﯾﺮاﻧﯽ ﻋﺮﺻﻪ ای ﮔﺸﻮد ه ﺑﻮده اﺳﺖ، ﺑﺮﺧﻼف ﻧﮋاد ﮐﻪ ﻋﺮﺻﻪ ای ﻓﺮوﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ. اﯾﻦ زﺑﺎن ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮ ﻫﯿﭻ ﻗﻮم ﯾﺎ ﻣﻠﯿﺘﯽ دﯾﮕﺮ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. ﻫﯿﭻ ﻗﺪرت ﻣﺮﮐﺰی در اﯾﺮان ﺧﺎﻗﺎﻧﯽ و ﻧﻈﺎﻣﯽ را وادار ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻌﺮ ﻫﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﺴﺮاﯾﻨﺪ، و ﻓﺮﺳﻨﮓ ﺗﺮ ﻫﺎ دور از زادﮔﺎه اﯾﻦ دو ﺷﺎﻋﺮ، در ﮔﻮﺷﻪ ای از ﺟﻨﻮب ﺷﺒﻪ ﻗﺎره ی ﻫﻨﺪ، ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺗﯿﭙﻮ ﺳﻠﻄﺎن، آن ﺷﻬﯿﺪ در ﺟﻨﮓ ﺑﺎ اﺳﺘﻌﻤﺎر ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ را، ﺑﺮ آن ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﺧﻮاب ﮐﻪ ﻫﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ. ٤٥ ٤۲ ﻣﺴﮑﻮب، ۱۶۵ ٤۳ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ، ۱۷۹ 44 روزﺑﻬﺎن : ﺷﺮح ﺷﻄﺤﯿﺎت از ﻧﻘﻞ ﺑﻪ ، ﻣﺴﮑﻮب، ۱۶۴ ٤٥ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﭘﯿﻮﺳﺖ ۱.