Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

٣٩ در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﯾ ﺪ اﻓﺰود ﮐﻪ زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﻫﻤﭽﻮن ﯾﮑﯽ از ﻟﻮازم ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮی دوﻟﺖ - ﻣﻠﺖ اﯾﺮاﻧﯽ، زﺑﺎﻧﯽ ﻧﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻗﻮﻣﯿﺘﯽ ﺧﺎص، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان زﺑﺎن ﭼﺎپ » «، ﻫﻤﭽﻮن دﯾﮕﺮ زﺑﺎن ﻫﺎی ﻣﻠﯽ در دﻧﯿﺎی اﻣﺮوز، ﻫﻤﺒﻮد ﮔﺎﻧﯽ ﻧﻤﺎدﯾﻦ ﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺟرا ﻫﻤﺒﻮدﮔﺎﻧﯽ ﻗﻮﻣﯿﺘﯽ، ﻗﺒﯿﻠﻪ ای و ﻧﮋادی ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. اﯾﻦ زﺑﺎن در ﺟﺎﻣﻌﻪ ای ﻣﻠﯽ، ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ، از ﺣﺪ ﮐﺸﻤﮑﺶ ﻫﺎی ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ،ﺧﺮده ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺎ، زﺑﺎن ﻫﺎ و ﻧﯿﻤﻪ زﺑﺎن ﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮد ﻓﺮا رود ﻣﯽ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ارﺗﺒﺎﻃﯽ را در ﺳﻄﺤﯽ وﺳﯿﻊ ﺗ ﺄ ﻣﯿﻦ ﮐﻨﺪ. ﺑﻪ ﻃﻮر اﯾﺪه آل ﭼﻨ ﯿﻦ زﺑﺎﻧﯽ اﻓﺮاد را ﺑﻪ ﮔﺮد ﺧﻮد ﻣﯽ آورد، اﻣﺎ ﮐﺴﯽ را در ﻮد ﻧﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺧ یﭼﻨﺒﺮه دارد. ٥٥ ی و ﻧﮑﺘﻪ دﯾﮕﺮ اﯾ ﻨﮑﻪ، رﺳﯿﺪن زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﮐﻨﻮﻧﯽ، ﯾﻌﻨﯽ زﺑﺎن ارﺗﺒﺎط ﻣﻠﯽ در اﯾﺮان، ﻧﻪ ﯾﮏ ﺷﺒﻪ و ﺧﻮدﺳﺮاﻧﻪ ، ﺑﻠﮑﻪ در ﯾﮏ روﻧﺪ رﯾﺸﻪ دار ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺻﻮرت ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ا ﮐﻨﻮن ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺑﻬﺎی زﺑﺎن ﭘﺮﯾﺸﯽ ﺟﻤﻌﯽ و ﻫﺮج و ﻣﺮﺟﯽ ارﺗ ﺒﺎﻃﯽ در ﺳﻄﺢ ﻣﻠﯽ اﯾﻦ روﻧﺪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ. ﺷﻤﺎﯾﻞ ﺳـﺮو ا ﮔﺮ ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﻠﯿﺖ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﻣﺪرن و ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﯾﮏ ﻧﻈﺎم دﻻﻟﯽ اﺳﺖ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ اﺷﺎره ﺷﺪ اﯾﺮان ، ﻫﻤﭽﻮن ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، دﻻﻟﺖ در ﺗﻨﻬﺎ ﻫﺎی واژﮔﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎزﻧﻤﻮد ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. در دﻻﻟﺖ p ﻫﺎی ﺗﺼﻮﯾﺮی ﻣﺜﻼ ﻧﻘﺶ ﻣﺎﯾﻪ ی درﺧﺖ ﺳﺮو، ﺑﻪ وﯾﮋه ﺳﺮو ﮐﻮژ ﮐﺮده در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎدﻫﺎی ﺳﻤﻮم )ﻧﻘﺶ ﺑﺘ ﻪ ( paisley ، اﻣﺎ ﻫﻨﻮز رﯾﺸﻪ در ) ﺧﺎ ک ﺗﻌﺒﯿﺮی از ﻫ ﻮ ﺷﻨﮓ ﮔﻠﺸﯿﺮی( ، ﺑﯿﺎﻧﯽ از ﻫﻮﯾﺖ اﯾﺮاﻧﯽ را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ در ﻫﻨﺮﻫﺎی ﺗﺼﻮﯾﺮ ی و ﺗﺠﺴﻤﯽ اﯾﺮان ﺧﻮد را ﺗﮑﺮار ﻣﯽ .ﮐﻨﺪ رد و رﯾﺸﻪ اﯾﻦ ﻧﻤﺎد را ﻣﯽ ﺗﻮان از زﻣﺎن ﮐﺎﺷﺘﻦ آزاد ﺳﺮو در « ﺸﻤﺮ ﮐ» در ﮔﺴﺘﺮ ﺳﺎﯾﻪ رواﯾﺖ : ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ... ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺎﯾﻪ ی ﺳﺮوﺑﻦ ﺑﻐﻨﻮﯾﺪ ﻫﺎ ﺳﺪه ﺗﺎ ﭘﺲ از آن ، در رواﯾﺖ ﻫﺎی ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﺮاﻓﺘﺎدن ﺳﺮو ﻫﻤﺎن در ﮐﺎﺷﻤﺮ و ﻧﯿﺰ ﺳﺮو ﻓﺮﯾﻮﻣﺪ ، ﯾﮑﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ اﻋﺮاب و دﯾﮕﺮی ﺑﻪ دﺳﺖ ﺗﺮﮐﺎن ﭘﯽ ، . ﮔﺮﻓﺖ رواﯾﺖ اﺧﯿﺮ ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ از ﻫﻮﯾﺖ 55 Balibar, 99