Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

٤٦ ۲ وﻃﻦ ﻧﺎداﺷﺘﻪ؟ ﺗﻮا ﻣﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ن در ﻧﺒﻮد ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ ﺳﻮﮔﻮار ﺑﻮد؟ در ﭼﻪ زﺑﺎﻧﯽ ن ﺗﻮا ﻣﯽ ﺳﻮﮔﻮار ﺑﻮد؟ ا ﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ اﯾﺮان ﻣﻮﺟﻮدﯾﺘﯽ در ﺑﯿﺮون » از « زﺑﺎن ﻧﯿﺴﺖ، آﯾﺎ اﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺟﻮدﯾﺖ ﯾﮏ ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎی ﻣﻮﻫﻮم اﺳﺖ؟ اﯾﻦ ﻗﻠﻤﺮو ﻗﺼﻮی ﯾﮏ ﻣﻠﺖ، اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﯾﮏ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ) اﯾﺮاﻧﯿﺖ(، در ﻣﺘﻦ ادﺑﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎزﺗﺎب ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ ؟ از ﮐﺠﺎ آﻏﺎز ﺷﻮ ﻣﯽ د و در ﮐﺠﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽ ﮔﯿﺮد؟ ﻣﺮز ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ در ﺣﺮﮐﺘﯽ از رﻓﺘﻦ از ا ﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ، از ﻣﺘﻦ ﻣﺪرن ﺑﻪ ﻣﺘﻦ ﺗﻮا ﻤﯽ ، ﻧ« ﮐﺎﻧﻮﻧﯽ » ن از اﯾﻦ ﻘﻧ ﻄﻪ آﻏﺎز ﻧﮑﺮد ﮐﻪ در زﺑﺎن ادب در ، و اﺳﻄﻮره ﻧﯿﺰ، ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯿﺎن ﻧﯿﺴﺖ « وﻃﻦ» و« ﺧﺎﻧﻪ » . ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ، ﻫﺮ اﺛﺮ ادﺑﯽ ﺣﺪﯾﺜﯽ اﺳﺖ از ﺟﺴﺘﺠﻮﯾﯽ ( ﺑﺮای) ﯾﺎ واﺻﻞ ﺷﺪن (ﺑﻪ) ﻣﻨﺰﻟﮕﺎﻫﯽ ﻣ ﺄ ﻟﻮف. در ادﺑﯿﺎت ﻣﻌﺎﺻﺮ ، از ادﺑﯿﺎت ﻋﺼﺮ ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﮐﻪ ﺑﮕ ) رﯾﻢﺬ ﻃﻼﯾﻪ ادب ﻣﺪرن ﻓﺎرﺳﯽ(، در ﻣﺪرﻧﯿﺴﻢ اﯾﺮاﻧﯽ ﮐﻪ از ﻧﯿﻤﺎ و ﻫﺪاﯾﺖ آﻏﺎز ﺷﺪ، ا ﮔﺮ ﻫﺪاﯾﺖ را ﻣﺴﺘﺜﻨﺎ ﮐﻨﯿﻢ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺼﻮص در یدوره اوج اﯾﻦ ﻣﺪرﻧﯿﺴﻢ در ﺳﺎل ﻫﺎی ﭼﻬﻞ ﺗﺎ ﭘﻨﺠﺎ ه، ﻣﻔﻬﻮم وﻃﻦ ﻏﺎﯾﺐ ﺑﻮد. اﯾﺮان ﺑﯽ ﻧﺎم و ﯾﺎ ﻧﺎﻣ ﯽ ﺷﺮﻣﮕﯿﻨﺎﻧﻪ ﺑﻮد. ﺷﺎﻋﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮای وﻃﻨﯽ ﻣﺮﺛﯿﻪ « ﻣﺮده » ﺳﺮاﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ٦٦ . ﺷﻌﺮ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﺟﺦ » اﻣﺮوز زاده ﻧﺸﺪه « ام ا ﮔﺮﭼﻪ ﭘﺲ از ﺿﺮﺑﻪ ی اﻧﻘﻼب ﭘﻨ ﺠ ﺎه و ﻫﻔﺖ ﺳﺮوده ﺷﺪه، اﻣﺎ در رﻓﺘﺎر ﺑﺎ ﻣﻔﻬﻮم وﻃﻦ در ﻫﻤﺎن ﻓﻀﺎی ﻫﺎ ﺳﺎل ی ﭼﻬﻞ ﺗﺎ ﭘﻨﺠﺎه ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. در اﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﻧﻪ از وﻃﻨﯽ « ﻣﺮده » ﮐﻪ از وﻃﻨﯽ ﻧﺎﺑﻮده ﺳﺨﻦ ﻣﯽ : رود 66 اﺧﻮان اﻣﯿﺪ . م) ﺛﺎﻟﺚ : ( ﭼﻪ و اﻣﯿﺪ» ﮐﻪ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﻧﻮﻣﯿﺪ ﻧﺪاﻧﻨﺪ « ! ﻣﻦ یﻣﺮده وﻃﻦ ﮔﻮی ﻣﺮﺛﯿﻪ ﺧﻮﯾﺸﻢ