Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

٥٥ ﺻﻮرت ﻧﻤﻮﻧﻪ ای ا ﮐﻨﻮن ﺑﺎورﻧﺎ ﮐﺮدﻧﯽ ، ﺑﻪ ﺻﻮرت ادﺑﯿﺎﺗﯽ ﺑﻪ اﺻﻄﻼح اﻧﻘﻼﺑﯽ » و « در ﺧﺪﻣﺖ اﯾﺪﺋﻮﻟﻮژی ، در ﺷﻌﺮی از ﻫﻤﺎن ﺷﺎﻋﺮ ﺷﻮرﺑﺨﺖ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﻣﯽ آﻧﮕﺎه ﮐ ﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ اﻋﺪام ﻫﺎی ﻓﺮدای اﻧﻘﻼب در ﺳﺮوده ای « رﻫﺒﺮ » ﺧﻄﺎب ﺑﻪ اﻧﻘﻼب آن اﻋﺪام ﻣﯽ ﯾﯿﺪ ﺄ را ﺗ ﻫﺎ ﮐﻨﺪ و ﺣﺘﺎ ﺧﻮاﺳﺘﺎر اﻋﺪام ﻫﺎی ﺑﺎزﻫﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮی د:ﺷﻮ ﻣﯽ دارﻣﺖ ﭘﯿﺎم ای اﻣﺎم ﮐﻪ زﺑﺎن ﺧﺎ ﮐﯿﺎﻧﻢ و رﺳﻮل رﻧﺞ .... ﺗﯿﻎ ﺑﺮﮐﺸﯿﺪه را ﻧﮑﻦ ﺑﻪ ﺧﯿﺮه در ﻧﯿﺎم ﺣﺎﻟﯿﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ رود ﺳﻤﻨﺪ دوﻟﺘﺖ، ﺑﺮان، ﺣﺎﻟﯿﺎ ﮐﻪ ﺗﯿﻎ دﺷﻨﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺑﺮد ! ﺑﺰن اﯾﻦ ﺷﻌﺮ زﻣﺎﻧﯽ را ﮐﺴﺮاﯾﯽ ﺳﺮوده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺪود ﯾﮏ دﻫﻪ از اوج و ﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ ﻣﺪرﻧﯿﺴﻢ اﯾﺮان ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ و « ﺧﻮرﺷﯿﺪ » و« ﺳﺘﺎره » و« ﺷﺐ» در ﺑﯿﺎن ﺷﻌﺮی دﯾﮕﺮ ﻓﻘﻂ اﺳﺘﻌﺎره ﻫﺎی ای ﻣﺮده ﺑﻮدﻧﺪ.