Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

٥٦ ﺷﺎﻧﻪ ای ﺑﺮای آﺷﻔﺘﻦ یﻪﺷﺎﻧ آﺷﻔﺘﻨﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺧﺎﻧﻢ زﯾﺒﺎ؟ ـ .. رﺿﺎ ﯽ ﺑﺮاﻫﻨ ۸٦ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻄﺮﻫﺎی ﻧﻘﻞ ﺷﺪه از ﮐﺴﺮاﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻋﺮ در آن ، ﺳﺮﻣﺴﺖ از ﺑﺎده ﺑﯽ ﻫﺎی ﺣﺴﺎب ﻣﺴﻠﮑﯽ ، ﺑﺮ ﺗﯿﻎ دﺷﻨ رﻗﻬﺎ یﻪ رﻫﺒﺮی اﻧﻘﻼب ﺑﻮﺳﻪ ، زﻧﺪ ﻣﯽ ﺷﻌﺮ ﺷﺎﻣﻠﻮ را ﮐﻪ در ﻫﻤﺎن روزﻫﺎ ﺮوده ﺷﺪه ﺳ ، اﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ای دﯾﮕﺮ ﺧﻮاﻧﺪ: واﮐﻨﺶ ﺧﺸﻢ آ ﮔﯿﻦ ذﻫﻨﯿﺘﯽ ﻧﺴﯿﺎن زده ﮐﻪ ﻧﺎ ﮔﻬﺎن در اﺛﺮ ﺿﺮﺑﻪ ی ﻫﻮﻟﻨﺎ ک اﻧﻘﻼب ﺗﮑﻪ ﭘﺎره ﻫﺎﯾ ﯽ از ﻣﺤﻔﻮﻇﺎﺗﺶ را ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻧﺎﻣﺮﺗﺒﻂ، ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻧﺎﺗﻤﺎم، از ﻧﺎﺧﻮدآ ﮔﺎه یﻪ در روﯾ ﺧﻮدآ ﮔﺎه ﺑﺎزﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ. در اﺛﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﺿﺮﺑﻪ ی ﻫﻮﻟﻨﺎ ک ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ی«ﻧﻪ» اﯾﻦ ﻧﻬﻔﺘﻪ در ﻗﺒﺎل وﻃﻦ در ﺷﻌﺮ » ﺟﺦ اﻣﺮوز... ﺑﻪ ﯾﮏ« آری» ﺧﻄﺎب « ﺑﻪ وﻃﻦ در ﺷﻌﺮ ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺑﻬﺒﻬﺎﻧﯽ ﻣﯽ اﻧﺠﺎﻣﺪ ؛ از وﻃﻦ و ﺑﺎ وﻃﻦ ﻫﻤﭽﻮن ﯾﮏ ﻣﻮﺟﻮ د ﯾﺖ، ﯾﮏ ﺿﺮورت و ﯾﮏ ﻫﻮﯾﺖ ﻣﺤﺎ ﮐﺎت دوﺑﺎره » ﺷﻮد: ﻣﯽ ﻣﯽ ﺳﺎزﻣﺖ وﻃﻦ ،« آری» اﯾﻦ. « ﭘﯿﺶ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮ، ﺑﯿﺎﻧﯽ از ﺑﺎﯾﺴﺖ » ﯾﮏ « ) imperative ( ادﺑﯽ ﺑﻮد در زﻣﺎﻧﻪ ای ﮐﻪ ﻫﺸﺪار ﻣﯽ داد ﺑﺎ از دﺳﺖ رﻓﺘﻦ وﻃﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ از دﺳﺖ رود ﻣﯽ . اﯾﻦ آری» اﻧﺪ را « ﮐﯽ ﭘﺲ از اﻧﻘﻼب ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯽ ﺗﻮان در اﺣﺼﺎﯾﯽ ﺷﺎﻋﺮاﻧﻪ از ﺗﮑﻪ ﭘﺎره ﻫﺎی ﺳﺮزﻣﯿﻦ اﯾﺮاﻧﯽ » در ﺧﺮوس ﻫﺰار ﺑﺎل « از ﻣﺤﻤﺪ ﺣﻘﻮﻗﯽ دﯾﺪ : ﺳﺒﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎی آﯾﻨﻪ ﮔﯽ آب - ﻫﺎی ﻧﻮر ﻣﯿﺮاث آﻓﺘﺎب ﺪه É در ﺳﺎﺣﻞ ﺷﺐ ﺳ ام آن - ﺟﺎﺳﺖ: ٨٦ از ﺳﻄﺮی از ای ﺳﺮوده ﺑﺮاﻫﻨﯽ اﯾﺮاﻧﻪ » ﻧﺎم ﺑﻪ «ﺧﺎﻧﻢ