Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

٥٧ دﻫﮑﺪه ِ ﻫﺮ ﭼﺎرﻣﺮز ام - روﺳﺘﺎی ﻣﻦ ... ﻣﻬﺘﺎب ﺧﺎوران ﻓﺮدوس ﻫﺎی ﺳﻮر ﻧﺸﺎﺑﻮر - ﺳﺮو ﻣﺮو - ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺑﺎﻣﯿﺎن... ﻫﺎ ﺳﺎل و ﯾﺎ ﺑﻌﺪ ﺳﯿﻠﯽ ﻏﺮﺑﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺷﺎﻋﺮی دﯾﮕﺮ، رﺿﺎ ﺑﺮاﻫﻨﯽ ﻣﯽ ، آورد ﮐﻪ وﻃﻦ ﮔﺎه از اﺗﻔﺎق آﻧﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻧ ﯿﺴﺖ. در اﯾﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ی ﻏﺮﺑﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ وﻃﻦ، ﺑﻪ ﺻﻮرت ﯾﮏ ﺷﺨﺺ، ﺑﺎ ﺟﻨﺴﯿﺘﯽ زﻧﺎﻧﻪ » اﯾﺮاﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ « ، در ﺷﻌﺮی از او ﻣﻮرد ﺧﻄﺎب ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد: ﺑﺎ ﺗﻮام اﯾﺮاﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ زﯾﺒﺎ ! دق ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﯿﺴﺖ ﮔﺮﻓﺘﻢ دق ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﯽ ﺗﻮ ﺧﺎﻧﻢ زﯾﺒﺎ ﻢ از آن ﺗﻮ ﺑﺎدا ﮔﺮﭼﻪ ﻧﺪارم ﺧﺎﻧﻪ در اﯾﻦ Ê ﺣﺎل ﺗﻤﺎﻣ ﺟﺎ... ﺧ ﺎﻧﻪ در آن ...ﺟﺎ ﺖ ﺳﺮ É ﻤ É ﻫ É ﺮ ﮐﻪ ﻧﺪارم ﮐﻪ ﻃﺸﺖ ﺑﯿﺎری ﮐﻪ ﺳﺮ د É ﺳ ﺑﺎ ﺗﻮام اﯾﺮاﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ زﯾﺒﺎ ! ... وای ﮐﻪ از ﺷﮑﻞ ﺷﮑﻠﺪار ﭼﻪ ﺑﯿﺰارم ﺷﺎﻧﻪ ی آﺷﻔﺘﻨﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺧﺎﻧﻢ زﯾﺒﺎ؟ ﺑﺎ ﺗﻮام اﯾﺮاﻧﻪ ﺧﺎﻧﻢ زﯾﺒﺎ ! د ﺑﻪ ﯾﺎ ﺑﯿﺎورﯾﻢ ﮐﻪ در ﺳﻮﮔﻮاری، در ذﻫﻨﯿﺖ ﺳﻮﮔﻮار، ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻓﺮوﯾﺪ، ﻫﯿﭻ رد و ﻧﺸﺎﻧﻪ ازی ا » ﻧﺎآﮔﺎه ِ ﻣﺤﺮوﻣﯿﺖ و ﺧﺴﺮان « وﺟﻮد ﻧﺪارد. یاﺑﮋه آرزوﺷﺪه از اﯾﻦ ذﻫﻨﯿﺖ زدوده ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ