Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

٦٢ ۳ یﻫﺎ ﻻﻟﻪ ﯽ ﺳﺮخ وﻃﻨ یﻪ در ﮔﻔﺘ ﻋﺎرف، ﺷﺎﻋﺮ - ﺧﻨﯿﺎ ﮔﺮ ﻋﺼﺮ ﺗﺠﺪد اﯾﺮاﻧﯽ ا ﮔﺮﭼﻪ ﻏﻠﻮی ﻫﺴﺖ ، اﻣﺎ اﯾﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﯾﮑﺴﺮه ﺧﺎﻟﯽ از ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻧﯿﺴﺖ : » وﻗﺘﯽ ﺗﺼﻨﯿﻒ وﻃﻨﯽ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﮐﻪ در اﯾﺮان از ده ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﯾﮏ ﻧﻔﺮش ﻫﻢ ﻧ ﻤﯽ داﻧﺴﺖ وﻃﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟ در زﻣﺎﻧﻪ « ی او وﻃﻦ ﺑﺮای ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﺮدم ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﺟﺰ ﺷﻬﺮ ﯾﺎ روﺳﺘﺎی زادﮔﺎه ﻧﺪاﺷﺖ. ﻣﻌﺎﺻﺮﯾﺖ ﻣﺪرن و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آن ﻣﻔﻬﻮم ﻣﺪرن وﻃﻦ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ اذﻫﺎن در ﺳﻄﺤﯽ ﮔﺴﺘﺮده راه ﻧﯿﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ﻋﺎرف اﻣﺎ ﺧﻮد ﻣﺤﺼﻮل ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻌﺎﺻﺮﯾﺖ ﻣﺪرن ﺑﻮد. او« ﺧﺪﻣﺖ » را ﺑﻪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ و ادﺑﯿﺎت ﺗﻮا ﻣﯽ اﺑﺪاع » ن ﯾﮏ « داﻧﺴﺖ، اﻣﺎ آﯾﺎ واژه ﻫﺎی اﯾﺮان » و« وﻃﻦ» « در ﻋﺼﺮ او از ﻣﺒﻬﻤﺎت » « زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻮدﻧﺪ؟ اﺑﺪاع ﺑﺎ ﺗﻌﺮﯾﻔﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺧﺘﺼﺎر ﻃﺮح ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻧﻮآوری » « ﺗﻔﺎوت دارد. در ﻫﻤﺎن ﻣﺎنز ﻫﺎ اﻓﺰودن ﯾﮏ ﺳﯿﻢ ﺑﻪ ﺳﻪ ﺗﺎر ) ﺳﯿﻢ ﭼﻬﺎرم( ﯾﮏ ﻧﻮآوری ﺑﻮد. ﺳﻪ ﺗﺎر ﺑﺎ اﯾﻦ ﺳﯿﻢ ﭼﻬﺎرم، ﮔﺮﭼﻪ ﺑﺎ اﻣﮑﺎﻧﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮ، اﻣﺎ ﻫﻤﺎن ﺳﻪ ﺗﺎر ﺑﻮد. ﺳﺎز دﯾﮕﺮی ﻧﺸﺪه ﺑﻮد. اﺑﺪاع ﮔﺴﺴﺘﯽ در « ﻫﻤﺎن » اﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻮد ﺳﺮﺑﺮآوردن ﭼﯿﺰی . « دﯾﮕﺮ » ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺗﻮا ﻣﯽ ﻧﯿﻢ ﺗﺮاﻧﻪ ﻫﺎی ﻋﺎرف را ﯾﮏ اﺑﺪاع ﺑﺨﻮاﻧﯿﻢ . ﻋﺎرف ﻣﻔﻬﻮم ﻧﻮﯾﻨﯽ از وﻃﻦ را ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ او در ی اﻓﺘﻀﺎح » « ﺷﻌﺮ زﻣﺎﻧﻪ اش در ﻗﺎﻟﺐ ﺑﺪﯾﻌﯽ از ﺗﺮاﻧﻪ ﻃﺮح ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺗﺎ ﭘﯿﺶ آن از ﻗﺎﻟﺐ ﺗﺮاﻧﻪ )ﺗﺼﻨﯿﻒ( ﺑﺮای ﺑﯿﺎن ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﺗﻬﯿﯿﺞ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﻠﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد و ﭘﺲ از آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ از ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻋﺮﺻ یﻪ ﻋﻤﻮﻣﯽ راه ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ و ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺷﻌﺮ در اﺷﮑﺎل دراﻣﺎﺗﯿﮏ ﺑﺮ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﻪ اﺟﺮا در ﻣﯽ آﯾﺪ. اﺑﺪاع ﻋﺎرف در ﺑﺴﺘﺮ آ یه ﮔﺎﻫﯽ ﺗﺎرﯾ ﺨﯽ ﻧﻮﯾﻨﯽ ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ رﯾﺸﻪ در رﺷﺘﻪ ای از ﺗﺤﻮﻻت اﻗﺘﺼﺎدی، ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژﯾﮏ )ﭼﺎپ( و ﻻﺟﺮم ﺳﯿﺎﺳﯽ داﺷﺖ و ﺳﺮآﻏﺎز اﺑﺪاع ﻫﺎی دﯾﮕﺮی را ﻣﯽ رﻗﻢ زد ﮐﻪ در ﻫﺎ ﺳﺎل ی ﺑﻌﺪ ﯾﮑﯽ ﭘﺲ از دﯾﮕﺮی در ﺳﺎﺣﺎت ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد. ﻣﻀﺎﻣﯿﻦ و ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت ﮐﻼﻣﯽ ﺗﺎزه ای را ﺷﺎﻋﺮان ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، زﺑﺎ ن ﻧﻮﺷﺘﺎر ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎر از ﻣﺠﺮای روزﻧﺎﻣﻪ روز ﺑﻪ