Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

٦٤ و ﻧﺎﺧﻮدآ ﮔﺎه در اذﻫﺎن ﺟﺮﯾﺎن داﺷﺖ . ﺑﺎزﺗﺎب ﻫﺎی اﯾﻦ آ ﮔﺎﻫﯽ را ﺗﻮا ﻣﯽ ن در زﺑﺎن و ﺑﻪ وﯾﮋه در زﺑﺎن ادﺑﯽ ﯾﺎﻓﺖ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻧﻪ اﯾﺪه ﻫﺎ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮد واژه ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ درﺧﺸﻨﺪ. وﻃﻨﯽ آرﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم اﯾﺮان » « ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻠﯽ ﮔﺮاﯾﯽ )ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﯿﺴﻢ ( ﻋﺼﺮ ﻋﺎرف ﺑﻮد، اﻣﺎ واژه اﯾﺮان، و ﯾﺎ وﻃﻦ، ﻫﻤﭽﻮن ﯾﮏ واژه، ﯾﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮐﻼﻣﯽ، ﻧ ﺗﻮا ﻤﯽ ﻧﺴﺖ در زﺑﺎن ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﭘﯿﺸﯿﻨﻪ ای ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺪون اﯾﻦ ﭘﯿﺸﯿﻨﮕﯽ ﮐﻠﻤﻪ ﻓﻘﻂ اﺻﻮات اﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ ای ﺧﺎﻟﯽ ﻫﻤﭽﻮن ﻋﻼﯾﻢ ﺧﻂ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ. اﯾﻦ ﭘﯿﺸﯿﻨﮕﯽ ، ﯾﺎ در اﯾﻨﺠﺎ و ﺑﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﺎ « ﯾﺎد»، در ﮐﻠﻤﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ؟ از ﻣﻨﻈﺮی ﮐﻠﯽ ن ﺗﻮا ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ زﺑﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺤﻤﻠﯽ از آ ﮔﺎﻫﯽ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، ا ﮔﺮ ﻧﮕﻮﯾﯿﻢ ﺧﻮد ﻓﺮﻫﻨﮓ، ﻋﺮﺻﻪ ای از ﯾﺎدﻫﺎﺳﺖ. در اﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ، ای « ﮔﺬﺷﺘﻪ » واژه اﺳﺖ ﻫﻤﻮاره در اﯾﻦ. «ﺣﺎل» زﻣﺎن ﺣﺎل را ﻟﺤﻈ یﻪ ا ﮐﻨﻮن ﻫﺮﺑﺎر ﺧﻮاﻧﺶ از ﻣﺘﻦ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ، ا ﮔﺮ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻧﻈﺮی ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎی زﺑﺎﻧﯽ، و در اﯾﻨﺠﺎ و اژه ﻫﺎﯾ ﯽ ﻫﻤﭽﻮن وﻃﻦ، ﻣﯿﻬﻦ و اﯾﺮان ، ﺑﻪ ﻫﯿﭻ واﻗﻌﯿﺘﯽ ﺑﯿﺮون از زﺑﺎن دﻻﻟﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﭼﺮاﮐﻪ، ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺑﯿﺮون از زﺑﺎن و ﯾﺎ ﻓﺎرغ از زﺑﺎن ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ ﮐﻪ اﺑﺪاع ادﺑﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﯿﺮون از زﺑﺎن اﺗﻔﺎق ﻧ ﻤﯽ اﻓﺘﺪ. ﺷﺎﻟﻮد یه اﺑﺪاع ﻋﺎرف در ﺧﻮد زﺑﺎن ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎی ادﺑﯽ ﭘﯿﺸﯿﻨﯽ و ﺑﻪ ﺑﯿﺎﻧﯽ ﮐﻠﯽ ﺗﺮ در ﻓﺮادﻫﺶ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ - ادﺑﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ وﺟﻮد داﺷﺖ. از اﯾﻦ ﻧﮕﺎه ﺗﻮا ﻣﯽ ن ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪ اﯾﺮان و ﻣﯿﻬﻨﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم اﯾﺮان در زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺸﺎﻧﻪ ای ﺗﻬﯽ ﯾﺎ ﻓﻘﻂ ﻟﻔﻈﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻣﻌﻨﺎ در ﻗﺎﻣﻮس ﻟﻐﺖ ﻧﺒﻮده و ﻧﯿﺴﺖ. واژه اﯾﺮان ﺑﻪ وﯾﮋه آﻧﮕﺎه ﮐﻪ در ﻣﺘﻦ ادﺑﯽ ﺷﻮ ﻣﯽ وارد د، ﺟﺎﯾﮕﺎﻫ ) ﯽ ﻣﯿﺎﻧﯿﻦ mediato ، ( واﺳﻂ ۹۰ را ﻣﯿﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﯾﮏ ﻓﺮﻫﻨﮓ و اﮐﻨﻮن ﺧﻮاﻧﺶ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﯾﺎ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ دﯾﮕﺮ، ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ای را در ﺧﻮد ﺑﻪ زﻣﺎن ﺣﺎل درﻣﯽ آود . از اﯾﻦ ﻧﮕﺎه ، واژه اﯾﺮان و وﻃﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی اﯾﺮان ﺑﺎ » ﮔﻠﺪان راﻏﻪ « در ﺑﻮف ﮐﻮر ﻫﺪاﯾﺖ ﻣﺸﺎﺑﻬﺖ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺧﺎﻃﺮ ای ه ﺷﯿﺌﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮن آن ﮔﻠﺪان در ﺧﻠﻞ و ﻓﺮج ﺳﻔﺎﻟﯿﻨﺶ ﻧﻔﺲ اﻋﺼﺎر و ﻗﺮون دﻣﯿﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ. یواژه اﯾﺮان را ﻧ ﺗﻮا ﻤﯽ ن ﺟﺪا از ﺑﻌﺪ ﻣﻌﻨﺎﺷﻨﺎﺧﺘﯽ زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت درآورد؛ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ، ﮔﻮﻫﺮ یه زﻧﺎﻧﻪ آن را ﻫﻤﭽﻮن واژه ﻫﺎی ﻣﯿﻬﻦ و ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻧ ﺗﻮا ﻤﯽ ن از آن ﺟﺪا . ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ دﯾﮕﺮ، واژه اﯾﺮان ﻣﺪام در ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﮐﻞ ﭘﯿﮑﺮه زﺑﺎن اﺳﺖ و در ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎرﻫﺎی ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﮔﻮﻧﺎ ﮔﻮﻧﯽ را در ﺑﺎﻓﺘﮕﺎن ﻫﺎ و ﻣﺘﻮن ﮔﻮﻧﺎ ﮔﻮن ﺑﻪ ﺟﻠﻮه در ﻣﯽ آورد. ﺑﺪﻋﺖ ﻋﺎرف ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ 90 Julia Kristeva: Revolution in Poetic Language (Colombia university press 1980).