Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

٧٣ ﮐﻮت ﻓﺮﯾﺪون و ﮐﺠﺎ ﮐﯽ ﻗﺒﺎد؟ ﮐﻮت ﺧﺠﺴﺘﻪ ﻋﻠﻢ ﮐﺎوﯾﺎن؟ اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ی ی ﻓﺎﺧﺘﻪ « ﮐﻮﮐﻮ » ﺧﯿﺎﻣﯽ اﺳﺖ و ﯾﺎ ﻧﻮﺣﻪ ﺟﻐﺪ ﺧﺎﻗﺎﻧﯽ در ﺧﺮاﺑﻪ ﻫﺎی ﺗﯿﺴﻔﻮن. یﻪ ﺗﺠﺮﺑ ﺧﺎﻗﺎﻧﯽ را ﺑﻪ رﻏﻢ ﺗﻠﻤﺤﯿﺎﺗﯽ در ﺷﻌﺮ و ﺗﺼﺮﯾﺢ ﺷﺎﻋﺮ ﺑ ﺗﻮا ﻤﯽﻧ« ﻋﺒﺮت یآﯾﻨﻪ» ﺮ ن ﻓﻘﻂ در ﻣﻘﻮﻟﻪ از ﺗﺎرﯾﺦ « ﻋﺒﺮت» ﮔﻨﺠﺎﻧﺪ. در ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻋﺒﺮت ﮐﺴﯽ درد ﺳﺮ » ﺑﻪ دﭼﺎر ﻧ « ﺷﻮ ﻤﯽ د، از دﯾﺪه » ﺧﻮد دوم دﺟﻠﻪ « ﺑﺮ ﺧﺎ ک ﻣﺪاﺋﻦ ﻧ ﻤﯽ راﻧﺪ و درد او را ﻧﻪ ﺧﻮاﻧﺪن ﮐﻢ ﺗﺮﮐﻮا » « ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﮕﺮ ﮔﻼﺑﯽ از اﺷﮏ و ﺧﺎ ک ﻓﺮو ﻧﺸﺎﻧﺪ ﻣﯽ . در ﺑﻼﻏﺖ ﺳﻮﮔﻮار اﯾﻦ ﺷﻌﺮ د ﮐﻪ ﺷﻮ ﻣﯽ ی ﮔﻔﺘﻪ ﭼﯿﺰ از ﺣﺪ « ﻋﺒﺮت» ﻓﺮاﺗﺮ ﺑﺮای و رود ﻣﯽ آن ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﻔﻬﻮم دﯾﮕﺮی ﺑﮕﺮدﯾﻢ، ا ﮔﺮ ﺑﺘﻮان آن را ﺑﻪ زﺑﺎن ﻣﻔﻬﻮم : درآورد از ﻧﻮﺣﻪ ﺟﻐﺪ اﻟﺤﻖ ﻣﺎﯾﯿﻢ ﺑﻪ درد ﺳﺮ از دﯾﺪه ﮔﻼﺑﯽ ﮐﻦ درد ﺳﺮ ﻣﺎ ﺑﻨﺸﺎن ﻃﻨﯿﻦ اﯾﻦ ﻟﺤﻦ ﺳﻮﮔﻮار را در ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ اﯾﺮاﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﺗﻮا ﻣﯽ ن ﺷﻨﯿﺪ. ﺣﺰﻧﯽ در ﻋﯿﻦ ﻃﺮب و ﻃﺮﺑﯽ در ﻋﯿﻦ ﺣﺰن. در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺑﻮف ﮐﻮر ﻫﻢ ﻫﻤﺎن ﺟﻐﺪ ﺗﯿﺴﻔﻮن اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺧﺮاﺑﻪ ﻫﺎی ﯾﮏ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻧﻮﺣﻪ ﺳﺮ داده اﺳﺖ: ﻧﻘﺎش ﻣﺮده p ﻣﻦ اﺻﻼ ﺑﻮدم ﻫﺎ ... اﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﺗﻮا ﻣﯽرا ن ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﺧﻮاﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺮدﮔﺎن اﺳﺖ ، ﻧﮑﺘﻪ ای ﺗﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﯽ اﺛﯿﺮی دﺧﺘﺮ » ﺟﺎن « ﻫﻤﭽﻮن ﺗﺠﺴﺪی از ﯾﮏ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﺮ آن دﺷﻮ ﻣﯽ ﺗﺄ ﮐﯿﺪ . در رواﯾﺖ ﺑﻮف