Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

٧٥ ﻫﻢ ﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ در ﭘﺎﯾﺎن آن ﺑﺮﻓﯽ ﻓﺮاﮔﯿﺮ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﺮ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺧﺎک ﻣﯿﻬﻦ ﻓﺮو ﻣﯽ ﺑﺎرد و ﻣﻨﻈﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ ﻣﺸﺘﺮک را ﺑﺎ ﻫﻤﻪ زﻧﺪﮔﺎن و ﻣﺮدﮔﺎﻧ ﺶ درﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﮔﺎﺑﺮﯾﻞ ر ﺑﯿﺰا » و ﺧﺴﺘﻪ از وﻃﻦ :ﺪ ﮔﺸﺎﯾ ﻣﯽ« روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ راﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ: در ﺳﺮاﺳﺮ اﯾﺮﻟﻨﺪ ﺑﺮف آﻣﺪه ﺑﻮد . ﺑﺮف ﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﻧﻘﺎط ﺟﻠﮕﻪ ﻣﺮﮐﺰی ، و ﺑﺮ ﺗﭙﻪ ﺑﯽ ﻫﺎی ، درﺧﺖ و آﻧﺴﻮﺗﺮ، ﺑﺮ اﻣﻮاج ﺗﯿﺮه و ﺧﺮوﺷﺎن رودﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎﻧﻮن ﻓﺮود آﻣﺪ ﻣﯽ . ﺑﺮ ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ ی ﺻﺤﻦ آن ﮐﻠﯿﺴﺎی ﺧﻠﻮت ﮐﻪ ﻣﺎﯾﮑﻞ ﻓﻮری در آن ﻣﺪﻓﻮن ﺑﻮد ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ. ﺑﺮ ﭼﻠﯿﭙﺎﻫﺎ ی ﻣﻌﻮج و ﺳﻨﮕﻬﺎی ﮔﻮرﻫﺎ ، وﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﯿﺮﻫﺎی دروازه ﻫﺎی ﮐﻮﭼﮏ روﺑﺮو ی ﺗﯿﻐﻬﺎی ﻧﺸﺴﺖ ﻣﯽ ﺑﺮ ﺑﯽ . ﺑﻪ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪای ﺑﺮف ﮐﻪ ﺑﺎ رﻗﺖ از ﻣﯿﺎن ﮐﯿﻬﺎن ﻓﺮود ﻣﯽ آﻣﺪ. وﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﺒﻮط واﭘﺴﯿﻦ ﻫﻤﮕﺎن ، ﻣﺮگ[ ] آرام ﺑﺮ ﺳﺮ زﻧﺪﮔﺎن و ﻣﺮدﮔﺎن ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ... ۱۰٤ ﺳﺮو در ﺣﺎﻓﻆ و در ﻫﺪاﯾﺖ ﻫﻢ ، واژه ای اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺎی ﺘﻦ ﺑﺎ ﻣ ﺑﺎ ، دﯾﮕﺮ اﺳﺘﻌﺎره ﻫﺎ و ﻧﻤﺎدﻫﺎی دﯾﮕﺮ در ﺣﺎل ﮔﻔﺘﮕﻮﺳﺖ و ﻫﺴﺘﯽ و زﻧﺪﮔﯽ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮگ ﺑﺎز ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. در اﯾﻦ دﻻﻟﺖ ژرﻓﺎﯾﯽ ﻫﻤﭽﻮن ﺧﻮد واژه اﯾﺮان ﮔﺮه ﮔﺎﻫﯽ از ﯾﺎدﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺧﻮاﻧﺶ ﻟﺤﻈﻪ ای در زﻣﺎن اﺳﻄﻮره ﮔﺸﻮده دﺷﻮ ﻣﯽ : درﺧﺘﯽ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﮐﺎﺷﺖ؛ و در ﻟﺤﻈﻪ ای دﯾﮕﺮ، در رواﯾﺖ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ، در زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﻧﻮر اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﯽ آﻏﺎز اﺳﺖ. در اﯾﻦ زﻣﺎﻧﯿﺖ ﺑﯽ آﻏﺎز ، ﻟﺤﻈﻪ ی زﯾﺒﺎی ﭘﯿﺪاﯾﯽ « ﻣﺮدم » ﺑﺎ ﺑﺎﻟﯿﺪن ﺳﺮو ﻫﻤﺎﻧﻨﺪی ﭘﯿﺪا ﮐﺮده اﺳﺖ: ﭼﻮ زﯾﻦ ﺑﮕﺬری ﻣﺮدم آﻣﺪ ﭘﺪﯾﺪ ﻫﺎ ﺷﺪ ﺑﻨﺪ را ﺳﺮاﺳﺮ ﮐﻠﯿﺪ ﺳﺮش راﺳﺖ ﺑﺮ ﺷﺪ ﭼﻮ ﺳﺮو ﺑﻠﻨﺪ ١٠٤ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از ﺗﺮﺟﻤﻪ ﯾﺎد زﻧﺪه ی ﭘﺮوﯾﺰ دارﯾﻮش از دوﺑﻠﯿﻨﯽ ﻫﺎ ) ۱۳۴۶ ( اﻧﺪﮐﯽ ﺑﺎ دﺳﺘﮑﺎری اﺻﻞ در. اﺳﺖ ﺑﻮده ﻫﺒﻮط»: آﺧﺮﯾﻦ . «ﻫﻤﻪ درﺑﺎره ﻣﻠﯽ ﻫﻮﯾﺖ ﻣﺴﺄﻟﻪ آﯾﺮﻟﻨﺪ (Irishness) و ﺑﺎزﺗﺎب آﺛﺎر در آن ﻫﺎی : زﯾﺮ ﻣﻨﺒﻊ ﺑﻪ ﮐﻨﯿﺪ ﻧﮕﺎه ﯾﯿﺘﺲ و ﺟﻮﯾﺲ Eugene O’Brien: The Irish Identity in the Writings of William Butler Yeast and James Joyce , Edwin Mellen Press, 1998.