Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

٨١ ﺑﭙﻮﺷﻨﺪ ﻫﻨﮕﺎم زﺧﻢ درای ﻫﻤﺎن ﮐﺎوه آن ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﯿﺰه ﮐ ﺮد ﻫﻤﺎن ﮔﻪ ز ﺑﺎزار ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﮔﺮد اﯾﺮاﻧﯿﺖ در ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻘﻮﻟﻪ ای ورا ﻧﮋادی ﯾﺎ ورا ﻗﻮﻣﯽ اﺳﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در اﺑﯿﺎت ﺑﺎﻻ، در رواﯾﺖ از ﺧﺎﺳﺘﮕﺎه ﭘﺮﭼﻢ ﻣﻠﯽ )درﻓﺶ ﮐﺎوﯾﺎن آﻣﺪه ( ، اﯾﻦ ﻫﻮﯾﺖ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﻘﻮﻟﻪ ای -ورا ﻃﺒﻘﺎﺗﯽ اﺳﺖ. ﭘﺮﭼﻢ « وشﺷﯿﺪ» ﻧﻤﺎد اﯾﻦ ﻫﻮﯾﺖ ﻣﻠﯽ ، ﺑﻣﯽ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﯿﻨﯿﻢ، ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺮدی از ﻫﺎی ﻻﯾﻪ ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ: ﯾﮑﯽ ﺑﯽ زﯾﺎن ﻣﺮد آﻫﻨﮕﺮم ز ﺷﺎه آﺗﺶ آﯾﺪ ﻫﻤﯽ ﺑﺮ ﺳﺮم و از آن ﭘﺲ اﯾﻦ ﭘﺮﭼﻢ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﻤﺎدی از ﻣﻠﯿﺖ اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﻮد و ﻧﺒﻮد و ﺷﮑﺴﺖ و ﭘﯿﺮوزی اﯾﺮاﻧﯿﺎن را ﺑﺎز ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. در ﺻﺤﻨﻪ ای از ﯾﮏ ﻧﺒﺮد آﻧﮕﺎه ﮐﻪ اﯾﻦ درﻓﺶ ﻧﺒﯿﻞ ﺑﺮﺧ ﺎ ک ، اﻓﺘﺪ ﻣﯽ ﺑﻪ ﺷﺮح زﯾﺮ و ﺑﺎ ﻣﺮگ ﻗﻬﺮﻣﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ دوﺑﺎره ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ ﻣﯽ ﮔﺮدد: ﺑﺪان ﺷﻮرش اﻧﺪر ﻣﯿﺎن ﺳﭙﺎه ﺳﯿﺎه ِ از آن زﺧﻢ ﮔﺮدان و ﮔﺮد ﺑﯿﻔﺘﺎد از دﺳﺖ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻓﺮوزﻧﺪه ˆ درﻓﺶ ی ﮐﺎوﯾﺎن ﮔﺮاﻣﯽ ﺑﺪﯾﺪ آن درﻓﺶ ﻧﺒﯿﻞ ﮐﻪ اﻓﮑﻨﺪه ﺑﻮدﻧﺪ از ﭘﺸﺖ ﭘﯿﻞ