Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

٩٢ ﭘﺮﺳﺶ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ از اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﺧﯿﺎﻟﯽ ، آرزوﺷﺪه ، ﻣﺤﺎ ﮐﺎت ؟ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﯾﻦ ﻣﺘﻦ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺧﻮد را در ﻃﻮل ﻗﺮن ﻫﺎ ﻓﺮﯾﻔﺘﻪ ا ﺳﺖ؟ آن ﺣﺲ ﺧﻮش » ﺗﻌﻠﯿﻖ ﻧﺎﺑﺎوری « در اﯾﻦ ﻣﺘﻦ رواﯾﯽ ﺣﻤﺎﺳﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ؟ ا ﮔﺮ اﯾﻦ ﺑﯿﺖ را ﻫﻤﭽﻮن ﯿﺑﻨ ﮔﺰاره ﺎدﯾﻦ ﻣﺤﺎ ﮐﺎت در ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﺑﺪاﻧﯿﻢ ، آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ، ﺟﻬﺎن ﭘﺮ ﺷﮕﻔﺖ اﺳﺖ ﭼﻮن ﺑﻨﮕﺮی ﻧﺪارد ﮐﺲ آﻟﺖ داوری آﯾﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﮕﺮﺷﯽ ﺑﺮ ﺟﻬﺎن و دﻋﻮت ﺑﻪ ﺻﺮف ﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ی و ﮐﺎر ﺳﺎز ﻣﺎ ﺷﮕﻔﺖ ﺑﺎ را ﺳﺎز و ﻧﻬﺎد ﻣﺤﺎ ﮐﺎﺗﯽ دﯾﮕﺮ و از آن ﺧﻮد ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ روﺑﺮو ﻧ ؟ﺳﺎزد ﻤﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺤﺎ ﮐﺎﺗﯽ از ﻣﺎ ﻓﻘﻂ رﺟﻮع ﺑﻪ )« ﺧﻮد » اﺳﺎس ﻫﻤﺪﻟﯽ( و ﻓﺮوﺗﻨﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﻬﺎﻧ ) ﺴﻮس ﯽ ﭘﺮﻓ ﺟﻬﺎن ﻫﻤﭽﻮن دﯾﮕﺮی( را ﻣﯽ ﻃﻠﺒﺪ و ازﯾﻦ رﻫﮕﺬر اﮔﺮ ﻧﮕﻮﯾﯿﻢ ﺑﯽ داوری » ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ « را ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻃﺮه و ﺻﻌﻮﺑﺖ آ ن را ﮔﻮﺷﺰد . ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ا ﮔﺮ ﺑﺘﻮان ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ را ﺑﺮای اﯾﻦ ﺑﺎزﻧﻤﺎﯾﯽ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ ، اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﺸﺮوط در زﻣﺎﻧ و ﯿﺖ ﻣﮑﺎﻧﯿﺖ ذﻫﻨﯿﺖ و ﺗﻦ ﻣﺎ ﻧﺎﻇﺮان اﯾﻦ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺟﻬﺎن اﺳﺖ: ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺖ ﺷﮕﻔﺖ اﺳﺖ و ﺗﻦ ﻫﻢ ﺷﮕﻔﺖ ﻧﺨﺴﺖ از ﺧﻮد اﻧﺪازه ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺮﻓﺖ اﯾﻦ در ﻣﺤﺎ ﮐﺎت « ﺗﻦ» از« ﺟﺎن» و ؛ ﺟﺪا ﻧﯿﺴﺖ ﭘﺲ ﻻ ؛«ﺧﺮد » از« ﺳﺨﻦ » ﺮمﺟ ﻧﯿﺰ « زﻧﺪﮔﯽ » از« ﻣﺮگ»و« ﺷﺎدی» از « ﺳﻮگ» ؛« ﺧﻄﺎﺑﻪ » از« ﺷﻌﺮ » ؛« ﻣﺤﺘﻮا » از« ﺻﻮرت » از ﻫﻢ ﺟﺪا ﺷﺪﻧﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ؛ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮﯾﮏ ﭘﺎره ﮐﻠﯽ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ِ ﻫﺎی آن ﺷﮕﻔﺖ . دﻫﻨﺪ ﻣﯽ ﺣﺘﺎ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺻﻮری ﻧﯿﺰ ﺳﺎز و ﮐﺎر اﯾﻦ ﻣﺤﺎ ﮐﺎت نﺗﻮا ﻤﯽ را ﻧ و ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺎ آﻣﻮزه ﻫﺎی ﺑﻮﻃﯿﻘﺎﯾﯽ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ اﻧﺪازه ﮔﺮﻓﺖ . در اﯾﻦ ﺳﺎزوﮐﺎر ﺑﺨﺶ ﻫﺎی ﻣﺘﻦ ﺧﻄﺎﺑﯽ را ﻧﯿﺰ ﺗﻮا ﻣﯽ ن رواﯾﯽ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب آورد درﻧﮓ : ﮔﺎه ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﻮﻧﺪ زﻣﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎ را دﻫﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﮑﻞ . ﺑﻪ ﺳﺨﻨﯽ