Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

٩٦ ﻫﺮ آﻧﮑﻪ راز دو ﻋﺎﻟﻢ ز ﺧﻂ ﺳﺎﻏﺮ ﺧﻮاﻧﺪ رﻣﻮز ﺟﺎم ﺟﻢ از ﻧﻘﺶ ﺧﺎ ک ره داﻧﺴﺖ ﺑﺎ اﯾﻦ ﭘﯿﺸﯿﻨﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﮐﻠﻤﻪ راز را ﺑﻪ ﺟﺎی رﻣﺰ ﻣﯽ ﻧﺸﺎﻧﯿﻢ و ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ در اﺑﯿﺎت ﻧﻘﻞ ﺷﺪه ﺑﺮای ﺧﻮاﻧﺶ ﺧﻮد از ﻣﺎ ﻣﺬاﻗﯽ . ﻫﺪ ﺧﻮا ﻣﯽ راز از ﺑﻪ ﭼﯿﺰی ﻣﺎ را دﻋﻮت ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ای ژرﻓﺘﺮ از ﻓﻘﻂ اﻟﺘﺬاذ ﺻﻮری از اﻓﺴﺎﻧﻪ » « ﯾﺎ ﭘﯽ ﺑﺮدن ﺑﻪ ﻧﮑﺘﻪ ای اﺧﻼﻗﯽ اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﺧﻮاﻧﺶ اﯾﺮان ﯾﮏ راز اﺳﺖ. ﻫﻤﯿﺸﻪ و ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻧﻪ ﻫﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﯽ . ﺷﻮد ﭼﯿﺰی را ﻧﻬﻔﺖ» در « ﺧﻮد دارد. ﺑﺮای رﻫﯿﺎﻓﺘﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﻬﻔﺖ ، اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺎزﻧﻤﺎﯾﯽ اﯾﺮان ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻤ » ﺎﻣﯽ ﺗﺎرو ﭘﻮد ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ را از ﻫﻢ ﺷﮑﺎﻓﺖ . « ۱۳۱ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﮑﻢ زﻣﺎﻧﻪ ﻫﻤﻮاره ﻧ ﻧﺪ ﺗﻮا ﻤﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ آﺷﮑﺎر ﮐﻨﺪ . یواژه راز ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﮐﻪ در اﯾﻨﺠﺎ ﻃﺮح ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ در ادﺑﯿﺎت ﻓﺎرﺳﯽ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﻧﺎآﺷﻨﺎ ﻧﯿﺴﺖ. راز p اﯾﻦ در ﻣﺜﻼ ﺷﻌﺮ ﺳﺨﻨﻮری ﻫﻤﭽﻮن ﺳﻌﺪی ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺿﺮورت ﻗﺎﻓﯿﻪ و ﺑﺮای ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺟﻨﺎس ﺑﺎ ﺷﯿﺮاز آورده ﻧﺸﺪه اﺳﺖ و ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮ از و اﻓﺰون ﺑﺮ ﺻﺮف ﯾﮏ ﺗﻠﻮﯾﺢ ﯾﺎ اﺷﺎره را اﯾﻔﺎد ﮐﻨﺪ: ﻣﯽ ﺧﻮﺷﺎ ﺳﭙﻴﺪه دﻣ ﯽ ﺑﺎﺷﺪ آﻧﮑﻪ ﺑﻴﻨﻢ ﺑﺎز ﻪ ا ﮐﺒﺮ ﺷﻴﺮاز ¨ رﺳﻴﺪه ﺑﺮ ﺳﺮ اﻟ ﺑﺪﻳﺪه ﺑﺎر دﮔﺮ آن ﺑﻬﺸﺖ رو زﻣﻴﻦ ی ﮐﻪ ﺑﺎر اﻳﻤﻨ ﯽ آرد ﻧﻪ ﺟﻮر ﻗﺤﻂ و ﻧﻴﺎز ¨ ﻧﻪ ﻻﻳﻖ ﻇﻠﻤﺎﺗﺴﺖ ﺑﺎﻟ ﻪ اﻳﻦ اﻗﻠﻴﻢ ﮐﻪ ﺗﺨﺘﮕﺎه ﺳﻠﻴﻤﺎن ﺑﺪﺳﺖ و ﺣﻀﺮت راز ۱۳۱ ﺧﺎﻟﻘﯽ، اﯾﺮان در ﮔﺬﺷﺖ روزﮔﺎران ، ص. ۱۴