Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

٩٨ اﻧﺪازی ﮔﺴﺘﺮده ﺧﺼﻠﺖ ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ ﺧﻮد زﺑﺎن و ﻣﺘﻦ ادﺑﯽ ﺗﻮا ﻣﯽ ن داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ روح دارد و ﻧﻪ ﺗﻦ، اﻣﺎ ﻫﺮ دو را درﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﻫﻤﻮاره ﭼﯿﺰی را ﺑﯿﺎن ﮐﻨ ﻣﯽ ﺪ ﮐﻪ ﻏﯿﺮ از آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪن ﯾﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪن در ﭘﯿﺶ . ﻧﻬﺪ ﻣﯽ ا ﮔﺮ ﺑﺘﻮان ﺑﺮای راز ﻫﻤﭽﻮن ﯾﮏ دال ، ﻣﺪﻟﻮل ﯾﺎ ﻣﻔﻬﻮ را ﻣﯽ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد آن ﻣﺪﻟﻮل ﻫﻢ ﻫﺴﺖ و ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ، ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻃﺮ یه ﯾﮏ ﻋﻄﺮ، ﺧﻮد ﻋﻄﺮ ... اﯾﻦ راز در ، ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ راز ﯾﮏ ﻣﻠﯿﺖ اﺳﺖ. ﯾﮑﺠﺎ ﻫﻢ اﻓﺎده ای از ﻣﻌﻨﺎی ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ » و ﻫﻢ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ« ﯾﺎد» و« اﯾﻨﮑﻪ، ﻫﻢ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ از ﻣﯽرا ی ا ﻫﺴﺘﯽ رﺳﺎﻧﺪ از ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺘﯽ، ﺑﺎ ﻣﺮگ، آﻏﺸﺘﻪ اﺳﺖ . در ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻣﺮگ را ِ :ﺳﺖﻫﺎ راز ز » ازﯾﻦ راز ﺟﺎن ﺗﻮ آﮔﺎه ﻧﯿﺴﺖ . « ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﯾﻦ راز ﯾﺎ روح دل زﻣﺎﻧﻪ اﺳﺖ، » زﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ دل در ﻫﻤﯽ داﺷﺖ راز و « از زﻣﺎﻧﻪ ای ﺑﻪ زﻣﺎﻧﻪ ای ؛ رودﯽﻣ دﯾﮕﺮ ﮔﻔﺘﮕﻮﯾﯽ اﺳﺖ ﺧﺎﻣﻮش در ای دﯾﻌﻪ و ؛ ﮐﻠﻤﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻧﺴﻠﯽ ﺑﻪ ﻧﺴﻞ دﯾﮕﺮ د. ﺷﻮ ﻣﯽ ﺳﭙﺮده ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﺗﻮا ﻣﯽ ن ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﯾﺮان و اﯾﺮاﻧﯿﺖ در ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻟﺤﻈﻪ ای از راز اﺳﺖ. ﭘﺮﺳﺸﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻮﯾﺖ ﺳﻮﮔﻮار اﯾﺮاﻧﯽ ﻫﻤﻮاره ﻣﻄﺮح ﻣﯽ ﺳﺎزد و ﻫﻢ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﭘﺎﺳﺨﯽ اﺳﺖ ﻧﻪ از ﺳﺮ » ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻮﯾﯽ « ﺑﺪان ﭘﺮﺳﺶ. آﻧﭽﻪ در ﺻﻮرت ﻫﺎی وﯾﮋه ﺑﯿﺎﻧﯽ ﺷﺎﻋﺮان دﯾﮕﺮ ﭘﺲ از ﻓﺮدوﺳﯽ در اﺳﺘﻌﺎراﺗ ﯽ » ﻫﻤﭽﻮن ﺧﺎ ک آﺑﺴﺘﻦ «، » ﺧﻮن ﺷﯿﺮﯾﻦ آﻣﺪه « و ﯾﺎ ﺟﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺮط ادب ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﭘﮋوا ﮐﯽ از ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ راز را در ﺧﻮد دارد ﺑﺎده : ای ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻧﺎﺧﻮرده در رگ ﺗﺎک ... اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ راز ﮔﻮﻫﺮ ﯽ ﮔﻨﻮﺳ یه )ﻣﺰداﯾﯽ( ﺷﻌﺮ ﺣﺎﻓﻆ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ؛ دﻫﺪ ﻣﯽ و آن ﭼﯿﺰی اﺳﺖ ﮐﻪ راوی ﺑﻮف ﮐﻮر ﻧ ﺗﻮا ﻤﯽ ﻧﺪ ﻧﺎم آن را ﺑﺮ زﺑﺎن ﺑﯿﺎورد: ﻟﻄﯿﻔﻪ ای در ﺳﺨﻦ ﮐﻪ ﻧﺎم ﻧ ، ﭘﺬﯾﺮد ﻤﯽ اﻣﺎ ﻧﺎﻣﯿﺪه ﺷﻮ ﻣﯽ د ﻫﻤﭽﻮن در ﻏﺰل « آن» ﻟﻔﻆ ﻣﺪﻟﻮل ﺣﺎﻓﻆ ﯾﺎ ﺳﻌﺪی ای واژه ، دورﮔﻪ ﮐﻪ ﻫﻢ و ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره ﻫﻢ ﻧﺎم اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﺎم ) اﺳﻢ( ﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮﻣ ﯽ ﻣﻌﯿﻦ ارﺟﺎع ﻣﯽ دﻫﺪ و ﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﯿﻨﯿﺘﯽ ﻣﺎدی و ﻗﺎﺑﻞ ﻟﻤﺲ . ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ واژه ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻧﺎم ، داﻟﯽ ﯾﮑﺴﺮه ﻨﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﻌ از ﻣ ﺗﻬﯽ . ﻃﻠﻌﺖ ﺧﻮد آرزو ﺷﺪ یه ﺟﻤﺎل ﻣﺤﺒﻮب اﺳﺖ در ﮐﺴﻮت ﯾﮏ واژه.