۸ چند گفتار حق نداشته باشند خود را نامزد کنند یا به مقوالتی حقوقی جز مقولهی شیعهی اسالمی بپردازند. در همان مقطع برخی می خواستند «مجلس مؤسسان» تشکیل دهند و عده ای دیگر می خواستند طرح قانون اساسی خود را مستقیم به رأی بگذارند. این فضا نگذاشت مباحثی جان دار به راه بیفتد و مردم و سازمانهای سیاسی آرا و عقاید خود را به بحث و نقد و سنجش بسپارند. سرکردگان شیعی سرانجام به راه حلی میانه تن دادند. این راه حل از همان آغاز فقط دینداران شیعی را به مجلس راه داد و از چند اقلیت چند نماینده را به این مجلس جدید، که «مجلس خبرگان قانون اساسی» نام گرفت، با شکل وشمایلی تزیینی پذیرا شد. درنهایت، دست پخت این مجلس تبعیض آمیز پا به حیات در عرصهی الحات بعدی نیز از این روش تبعیض آمیز رو حقوق و قانون گذاشت. اص برنگرداند و از پایه ها و اصول دینی فاصله نگرفت. در واقع، «والیت فقیه» محصول چنین فضایی بود که اسباب نظری آن را آیت الله منتظری فراهم می آورد و بستر عملی آن را آیت الله خمینی و پیرامونیانش، مانند آیت الله بهشتی، تدارک می دیدند. این چیز ها نیازمند تحلیلی جداگانه و تفصیلیگسترده اند. آنچه این قلم قصد دارد در اینجا بشکافد و به آن توجه دهد این است که «مجلس مؤسسان» معنا و جایگاه ویژه ای دارد که اگر به آن درست نپردازیم قانون اساسی تولیدشده نیز اعتبار و شایستگی الزم را کسب نخواهد کرد. بسیاری از سیاست مداران و سیاست پیشگان نقشی ساده انگارانه برای مجلس مؤسسان در ن ظر می گیرند و تمام توجه خود را معطوف به قانون اساسی می کنند و تازه در این راه هم از فلسفه و دیدگاه معین و شایسته ای بهره نمی گیرند ، زیرا با مسائل آن آشنایی ندارند و خبرگی و بضاعت نظری نشان نمی دهند. بیشتر سیاست پیشگان هم وغم خود را به مباحث نازل و سخیفی همچون شکل نظام (پادشاهی- جمهوری) اختصاص میدهند. درنتیجه، از اهمیت مجلس مؤسسان غافل می مانند و دست پختشان در بهترین حالت تقلیدی و نسخه بردارانه سروسامان میگیرد. درحالحاضر، به باور این حقیر، نخستین بار است که ایران بخت دارد با مقوله ی مجلس مؤسسان بهگونه ای مستقل و برخوردار از اهمیتی یکه و ممتاز
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2