۱۰۲ چند گفتار کردم. آن را «وایت پیپر» (کاغذ سفید) می نامید. البته این مبحث و رفت وآمد به انگلیس داستانی پیچیده دارد که اگر حتی بخواهمگوشهای از آن را در اینجا شرح دهم، ما را از اصل هدف این گفتار دور می گرداند. مهم این است بدانیم که سرانجام نحوهی برپایی مجلس مؤسسان و جدلهای هندیان و مسلمانان کار را به جدایی غم انگیزی رساند که از آن دو کشور هند و پاکستان سر بر آوردند.کشور پاکستان نیز پسان تر به دو کشور تقسیم شد که دخالت نظامی هند در این رویداد تعیین کننده بود. خ ه الص آنکه هند به سال ۱۹۴6 یک مجلس مؤسسان بر پاکرد که همهی قدرت و اقتدار آن از مردم هند نشئت می گرفت. هندیان آن را محصول ارادهی خود می دانستند و با غرور قانون اساسی آن را دستپروردهی خود می نگریستند، چون خود آن را نوشته بودند. آنچه در اینجا مهم است این است که بدانیم این مجلس چگونه بر پا گشت، چگونه عمل کرد؟ این مجلس در اساس مجلسی تک حزبی بود، یعنی مجلسی بود که کنگرهی ملی هند آن را به راه انداخت. تصمیمگیریهای این مجلس از ساختاری دموکراتیک بهره میبرد. شخصیتهای ادارهکنندهی مجلس، در واقع، رهبران فرهمند حکومت متحدهی هند بودند و برخوردار از قدرتی بیمانند. مجلس مؤسسان سندی را تهیه کرد که اهمیت تاریخی خاصی دارد. این قانون اساسی بر همهی قانونهای دیگر برتری و تفوق دارد، زیرا مردم مستقیم آن را تهیهکردهاند . این برتری وابسته به پارلمان نیست، چون پارلمان آن را فراهم نیاورده است. به همین سبب هم، پارلمان حق تغییر آن را ندارد. قانون اساسی هند براثر قدرت مجلس مؤسسان تهیهگشته است و مردم این امر را در بیانیهای به عنوان اند الم کرده مقدمه در آغاز قانون اساسی اع . در ۲6 نوامبر ۱۹۴۹ به تصویب رسیده است و در ۲6 ژانویهی ۱۹5۰ به اجر ا درآمده است. بر پایهی این قانون اساسی، هند از صورت یک فرمانروایی تحت سلطهی امپراتوری بریتانیا تب دیلگشت به «جمهوری هند». بنابر این قانون اساسی، هند یک جمهوری مستقل، سوسیالیستی، عرفی (سکوالر) و دموکراتیک است. این جمهوری تضمین می کند شهروندانش از
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2