قانون اساسی و مجلس مؤسسان مؤسسان جمع فارسی مؤسس است و به معنای بنیادگذاران به کار رفته است. در زبان حقوقی در شکل ترکیبی، به خصوص در ارتباط با «مجلس مؤسسان»، آمده است «مؤسس» نعت فاعلی از تأسیس است، به معنی «آنکه بنیاد چیزی را بر پا می نهد و بنا میکند»؛ یعنی بنانهنده، پایه گذار، بنیانگذار، تأسیسکننده، پیافکننده، پی گذار، بانی. مجلس مؤسسان مجلسی است مرکب از نمایندگان مردم برای تعیین امور مهم مملکت، از قبیل تصویب قانون اساسی یا تغییر مواد آن (دهخدا). در چارچوب نظریه ی تفکیک قوا با سه قوه سروکار مییابیم. آیا می توان مجلس مؤسسان را، که بسته به موقعیت و شرایط بر پا می شود و به عمل قانونگذاری در سطحی عالی و استثنایی میپردازد، همچون قوهای مجزا از قوای سه گانه به حساب آورد؟ مجلس مؤسسان، در واقع، مجلسی است موردیکه بسته به رسالتش و امری که به عهده اش گذاشته شده است بر پا می شود و طول عمرش بستگی دارد به انجام دادن و بهانجام رساندن همین رسالت یا وظیفه ای که به دوش می کشد. در واقع ، ازآنجاکه این مجلس درعمل عهده دار قانون سازی است و از این بابت مشابهت دارد با مجلس نمایندگان یا مجلس ملی، محصولکارش نهتنها میتواند بر شیوه ی قانون گذاری اثر بنهد، بل با تصویب قانون اساسی یا اصالح آن قادر است بر دو حوزه ی دیگر، یعنی قوه ی مقننه و قوهی قضائیه، نیز اثر بنهد یا آن دو را از الحی بهره مند سازد. سامانی نو یا اص
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2