قانون اساسی و مجلس مؤسسان ۱۱5 بنابر نظر سییس، قدرت مؤسس، برخالف قدرت های تفویضشده، قدرتی است آزاد و مستقل از هرگونه بستگی صوری ناشی از قانون موضوعه که مخلوق قانون اساسی است. او تأکید می گذاردکه ملت قبل از هرچیز وجود دارد و منشأ همه چیز است. اراده ی ملت همواره قانونی است. این اراده، در واقع ، خود قانون است. دو قدرت مؤسس و تفویضی در دو سطح مختلف وجود دارند. قدرت تفویضی از یک نظم مبتنی بر قانون اساسی ازپیش تنظیمشده ای جدایی ناپذیر و غیرقابل تفکیک است، درحالی که قدرت مؤسس نسبت به یک نظم قانون اساسی وجهه ای بیرونی دارد و وجودش مستقل است، ازاینرو، متفاوت است از قانون موجود. به همین اعتبار استکه ازنظر سییس، قدرت مؤسس خصلتی نامحدود دارد؛ در واقع، ملت را نمی توان مقید به شیوه ها و روال های جاری ساخت. به همین جهت، ملت آزاد است از محدودیت های برآمده از قانون اساسی. سی یس اصرار می ورزد که ملت تابع یک قانون اساسی نیست، نمی تواند باشد و نباید باشد. 38 «آنتونیو نگری»، سیاست شناس ایتالیایی، معتقد استکه قدرت مؤسس را نمی توان از منظر مکتب اصالت قانون اساسی درست درک کرد، زیرا، به یک اعتبار، ، الق و این قدرت در اساس آزاد است و خ ازسوی دیگر ، مکتب اصالت قانون اساسی در اساس نظریه ای است معطوف به محدود یت حکومت. نظریهی محدودسازی حکومت در اصل نظریه ای استکه مشروط بودن حکومت را در نظر دارد. قدرت مؤسس و قدرت تفویضی نه تنها یکسره از هم جدا هستند، بل این دو مفهوم از هم متفاوتاند و با هم متضاد. هرگونه رویکرد قانونی به قدرت مؤسس ناکام میشود، زیرا این قدرت خصوصیتی ریشه ای و بنیادی دارد و، از این بابت، مطلق به حساب می آید. این قدرت از خ برمی أل آید و همه چیز را سامان می دهد. نگری می خواهد قدرت مؤسس را «نیرویی 38. Ibid.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2