۱۲۲ چند گفتار میکند و می کوشد آن را در محدودهی معینی بررسد. آنچه که قدرت همهجانبه و فراگیر به شمار می آمد با یک چرخش تبدیل می شود به «قدرتی استثنایی»که، به هرحال ، باید در یک محدودهی زمانی بگنجد و تعریف شود و، به این اعتبار، به کار گرفته شود. مدت زمان برقراری قدرت مؤسس باید در چارچوب ظرفیتی شتابان محدود و مبتنیبر مقوالت حقوقی تقلیل یابد و در نظر گرفته شود و با توجه به یک روال اداری متعارف مهار گردد. به عبارتدیگر، نمی توان دورهی برگزاری «قدرت مؤسس» را به سبب آنکه قدرتی استثنایی است آن قدر به درازا کشاند که، به قول قدما، سالبه به انتفای ، الس قدرت مؤسس» موضوع شود. بدیهی استکه اصل برپایی «اج که همان «مجلس مؤسسان» باشد، تولید یک قانون اساسی است. این امر باید در ظرف زمانی متناسبی به واقعیت بپیوندد. نگری می گوید نمونهی بارز این امر را می توان انقالب فرانسه دانست که آشفتگی به بار آمده بود. ازنظر او، قدرت فراگیر «قدرت مؤسس» خود انقالب می بود. ناپلئ ون خطاب به همهگفت شهروندان، انقالب براساس اصولی تعیین شده است که بر پایهی آنها آغاز گشت. قانون اساسی مبتنی است بر حقوق مقدسی که احترام می گذارد به مالکیت، برابری و آزادی. اکنون انقالب پایان یافته است. او این سخنان را به نحوی غیرقابل تقلید، با نخوت و تکبری طنزآمیز، بیان داشت. 44 در واقع، در آن مقطع مسئله این بود که بتوان انقالب را به پایان برد. قدرت مؤسس می باید خود را محدود کند به تولید قانون. قدرت مؤسس باید ملحق می شد به ساختار قدرت مستقر. گستردگی آن بدین خاطر بود که بتوان براساس آن هنجاری تفسیری به دست داد و از آن به صورت کنترل و نظارت بر ساختار قانونی دولت سود جست و آن را سامانی دانست در جهت تجدیدنظر در قانون اساسی. این، درنهایت، بدان معناست که آن را همچون بازتولید همین قدرت مؤسس به حساب آورد در هیئ ت رفراندوم، یعنی همهپرسیهای متناوب در محدودهای روشنتر و شفاف و بهترتعریفشده. 44. Ibid. p. 12.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2