۱56 چند گفتار اپوزیسیون دستبه کار شدهاند و صحنه و عرصهی خیابان را برگزیدهاند تا مخالفت خود را به نمایش بگذارند و نفرت خود را از «اپوزیسیون» و «نظام» و نحله های عقیم فکری بر زبان برانند. نخستینبار در هفتم دی ۱۳۹6 بود که مردم از کل نظام و چیزی به نام «جنبش سبز» فاصلهگرفتند و با شعار «رضاشاه، روحت شاد» از «انقالب ۱۳5۷ » و «نظام» بریدند و هویتی تازه رقم زدند. این شعار همراه شد با شعار مهم تاریخی دیگری که در فریادهای «اص حطلب، ال اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا» سر بر کشید. در هفتم دی ۱۳۹6 اپوزیسیون خودانگیخته راه رهایی تازهای ترسیم کرد که نه فقط «نظام» و «رهبری» و «دین ساالری» را به چالش کشید، بل به جوانان، خاصه زنان، نشان داد باید با اتکای به خود وارد صحنهی خیابان شوند.گونههای مختلف جامعهی مدنی نیز که بهعلت دخالت قدرت حاکمه رنگ ورو باخته بودند در این مقطع جنبش مدنی تازهای رقم زدند که خصلت اصلی آن اتکای به خود بود و، به همین اعتبار، می توان آن را «خودانگیختگی نوین» نام نهاد. حرکتهای جمعی مردمی از این مقطع به بعد دیگر به اصالح نظام دل نبست. آنچه جوانان می خواستند گذار از نظام بود و سرنگونی آن. این جنبههای خودانگیخته را سالها پیش، هنگامیکه هنوز عدهای سرگرم پهلوی ستیزی و بازی ، الح نظام بودند بازی با اص عنوان کردهام و نظریهی «خودانگیختگی» را در رسالههای شورش برحق است و توصیف مسیر فروپاشی نظام طرح کردهام . البته مانند همیشه عدهای با رونویسی از نوشتههای این قلم مطالبی سرسری و نیندیشیده عنوانکردند و بی هیچ تحلیلی از «جامعهی جنبشی» سخن به میان آوردند. این حضرات متوجه نبودند که «جنبش خودانگیخته» براثر انحطاط «سازمانهای سیاسی» و «اپوزیسیون منحط» شکلگرفته است. قیام خودانگیختهی ۲۴ آبان ۱۳۹۸ را مرحله ی دوم خودانگیختگی ملی نام نهادم و نشان دادم خودانگیختگی وارد مرحله ی تازه ای شده است. سرکوب و کشتار بی رحمانه در این مرحله نتوانست مردم را از اعتراض به نظام سیاسی بازدارد. دو رسالهی خودانگیختگی آبان ۱۳۹۸ و مفهوم اعتراض و جلوه های آن خصوصیات این مرحله را برمی رسند. این مرحله آمیخته بود از خودانگیختگی و
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2