انقالب را با انقالب باید شست ۱۹5 سرسپردگی به «نظام والیتی» را از «نظام رهبری» از هم جدا نگاه دارند، اما خیلی زود فهمیدند در حد چنینکاری نیستند. در واقع، ی المی مجموعه جمهوری اس درهمتنیده ای بود و هستکه جداسازی ها خیلی شتابان از هم می گسلند و معنای نظام والیت فقیه و رهبری را ناگسستنی میکنند. این «نظام» در بحرانهای مختلف نشان داد که «فرقه» ی واحدی است به قصد «فسادپروری». مفاهیم «امت» و «رهبری دینی» همه در خدمت تأمین منافع یک «فرقه» قرار می گیرند و همهی این ها معنای متعارف خود را از دست میدهند. حا ال «امت» بار دیگر تبدیل شد به «رعیت» و «رهبری» تبدیل گشت به «پدرخوانده». جامعه ی ایران در آخرین کوشش خود به منظور اصالح نظام در انتخابات ۱۳۸۸ با شکست کامل روبه رو شد. دیگر نه امیدی ماند و نه افقی در جهت رهایی از نظام بستهی سیاسی. نظام بسته الیتی، اصول گرایان و ی سیاسی مرکب بود از نظام رهبری و اصالح طلبان و، مهمتر از همه، نظام اپوزیسیون سنتی که به سان چرخ پنجم عمل میکرد. ۸ . در آستانه ی سال ۱۳۹6 مردمی که از اصالح رژیم سیاسی جمهوری اسالمی ناامید گشته بودند با چرخشی چشمگیر رویکردی یکسره متفاوت از گذشته و از اصالحات به نفی حکومت دینی و تغییر رژیم دل بستند. جنبش خودانگیختهی ۱۳۹6 مردم را وارد عرصه ای تازهکردکه می توان آن راگسست از حکومت والیتی و انقالب ۱۳5۷ نام نهاد. این جنبش سرآغاز جنبش نوین ملی ایران شده است. مردم ایران در این مقطع رهایی فکری و عملی خود را از انقالب ۱۳5۷ اعالمکردند و به افقی تازه چشم دوختند که بند های سنت سیاسی حاکم را دیگر نمی پذیرفت و نمی خواست دروغ های رژیم وقت را توجیهکند. ۹ . سنت سیاسی حاکم در ایران سنتی استکه هم در اپوزیسیون جریان دارد و هم در «نظام حاکم والیتی». این هر دو سنت مانند اختاپوس شریان های سیاسی جامعه ی ایران را از کار انداخته و عقیم ساخته بوده اند. تنها راه ورود به دوران نوزایی گذار آگاهانه از اندیشه های ایدئولوژیک، بسته و وامگرفتهای می بودکه در کسوت
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2