۱۹6 چند گفتار «آنتی و الیتی» امپریالیسم»، «دین و «پهلوی ستیزی» سر برآورده بود و، از همه مهمتر، در تفکر مونتاژشدهی بی ریشه و بی بنیادی در تاریخ معاصر ایران رواج داشت. تفکر مونتاژی در اساس تفکری است بی ریشه در فرهنگ خود و بیبنیاد ازنظر تاریخی. اینگونه از تفکر، خاصه در جهانسوم، در همهجا جلوهایکاذب به نمایش می گذاشت و فرهنگ ملی را با تحقیر می نگریست. هواخواهان این نوع از نگرش اغلب کسانی می بودند که می خواستند با تن دادن به مهاجرت از دستاوردهای فرهنگی دیگران بهره بگیرند و آسان پسندانه دگرگون شوند. ۱۰ . در نبود ساختارهای سیاسی استوار و انتقادی مردم چارهای نمیداشتند جز آنکه با اتکای به نیروی خود و رها از بنبستهای ذهنی وارد عرصهای خودانگیخته شوند و در تجربهای میدانی و، به اصطالح امروزی، «خیابانی» دست به اعتراض به وضع موجود بزنند. خاصه براثر ناکامی در اعتراض به انتخابات تقلبی ،۱۳۸۸ جوانان ایران به شیوههای خودانگیخته دل می بستند و زندگی روزمرهی خود را متفاوت از ارزش های تبلیغشدهی حکومتی می آراستند. آنچه بیش از همه مردم را برمی انگیخت فساد فزایندهی حکومتگران و بی باوری فرزندانشان به همین «حکومت والیتی» می بود. زندگی دوگانهی وابستگان به سپاه و بسیج به میزان درخور توجهی مردم را به خود متکی میکرد، بی آنکه ابزاری و امکاناتی برای بیان نارضایتی هایشان در اختیار داشته باشند. سازمانهای سیاسی موسوم به اپوزیسیون، به جای توسل به عمل، مدام عکسهایی از خود انتشار می دادند و با انتشار جلوه هایی از انتقادهای آبکی مردم را بیشتر به تمکین سوق می دادند. تمام صحنهی امکانات اینترنتی تبدیل شده بود به آلبوم های عکسهای رهبران و فعاالن اپوزیسیون سنتی. درست در همین مقطع جوانان از همین امکانات مشابه بهره می جستند در مسیر اعتراض به شیوههای زیستی حکومتگران و بی عدالتیهای قضایی سردمداران رژیم والیتی. جوانان تربیت شده در همین رژیم بهگونهای روزافزون از این حکومت والیی رو بر می گرداندند و دختران و زنان می دیدند اگر خود به پا نخیزند، کسی به حمایت از آنان برنخواهد خاست.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2