حقوق بنیادی شهروندان ۲۰۷ ج) آزادی اعتقاد، آزادی وجدان، آزادی باور دینی و تعلق خاطر به هرنوع جهان بینی خدشه ناپذیر است. چ) همگان حق دارند اعمال دینی خود را آزادانه پی بگیرند. ح) هیچکس را نمی توان خالف وجدانش وارد خدمت مسلحانهی نظامی (ارتش)کرد. تبصره : خدمت مسلحانهی نظامی و معافیت از آن نیازمند قانونی جداگانه است ، اما اصل بر این استکه هر فرد باید بتواند از خانواده و جامعهاش، به هر طریق ممکن، دفاعکند. خ) هرکس حق دارد عقیدهاش را در گفتار، نوشتار و به صورت تصویر آزادانه به بیان درآورد و پخشکند و از همهی منابع موجود بهره بجوید. د) دولت موظف است همهی افراد و شهروندان را در برابر ترور شخصیت، از هرکس و هر گروهیکه باشد، حفظکند و از حیثیت و شخصیتشان دفاعکند و تروریستها را به مجازات برساند. ذ) همه ی شهروندان حق دارند انجمنها، کانون ها و اتحادیه هایی تشکیل دهند. تشکیل دستجات و اتحادیه ها و تشکالتیکه مخالف تفاهم ملی و قومی و مردمی و نظم برآمده از قانون اساسی باشند نباید از آ زادی عمل برخوردار گردند. چنین اندیشههایی و البته بسیاری موارد دیگر باید در آستانهی برپایی مجلس مؤسسان در جامعه به بحث گذاشته شوند و نامزدهای نمایندگی در مجلس مؤسسان نسبت به آنها م وضع بگیرند تا مردم بتوانند آرای خویش را آ گاهانه به صندوق رأی بریزند. مجلس مؤسسان، در واقع، پیشاز برپایی در فضای فکری اندیشیدهای پا به هستی می گذارد. اینجاستکه مجلس مؤسسان اهمیت می یابد و قانون اساسی مورد بحث متأثر از فضای فکری غالب شکل میگیرد. تصور عامیانه این استکه مجلس مؤسسان وقتی تشکیل می گردد از بدیهیات و در بستری نیندیشیده شروع بهکار میکند. به خصوص در جامعهای استبدادی که فاقد سازمانهای سیاسی تاریخی باشد معلوم نیست چه کسانی و چه سازمانهایی چارچوب فکری مجلس را رقم می زنند. مؤسسان، که متکی به مردم است، باید به مردم فرصت دهد عقاید خود را بپرورانند. این امر نیاز به
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2