تعریف و چارچوب قانون اساسی ۲۳ یک چنین قانونی، یعنی چنین نگرشی به قانون اساسی، در واقع، مدعی است که ساختمان دولت باید قانونی باشد؛ به بیان دیگر، یعنی هرچه در چنین دولتی رخ می دهد باید مبتنی بر قواعد دقیقی باشد و در چارچوب محدودیت های معینی به اجرا دربیاید. 4 هنگامیکه از قانون اساسی یککشور سخن می رود، امکان دارد که منظور گوینده معطوف به خصلتی توصیفی از این قانون اساسی باشد و بخواهد به روال قانونی کار ها و کارکرد ها در این کشور توجه دهد. اینجاست که میبینیم چه کسی نفوذ دارد، دربارهی موضوعهای مورد بحث تصمیم می گیرد، قادر ًاست نگذارد موضوع هایی مغایر قانون اساسی طرح شوند یا اصوال تصمیمگیری ها به چه نحو صورت بگیرند. در اتریش، برای نمونه، قانون اساسی در بسیاری از مسائل دولتی نقشی مؤثر و کلیدی ایفا می کند و در نظر پارلمان موقعیتی مرکزی به عهده می گیرد. در واقع، اما بخش درخور توجهی از سیاست را حکومت و احزاب تشکیلدهنده ی حکومت در اختیار دارند. هنگامی که الیحه ای به پارلمان تقدیم می گردد، علی االصول رسانه ها میگویند «حکومت نسبت به طرح این الیحه توافق کرده است». البته در چنین وضعی هر ای به الیحه منظور اخذ تصمیم توسط حکومت به پارلمان و مجلس ملی عرضه میشود. بااینحال، هرچند امکان دارد پس از مباحثی جدی اصالحاتی در الیحه ی تقدیمی به عمل آید، اما در افکار عمومی، درنهایت، این استنباط وجود داردکه حکومت استکه قانون را تصویب میکند یا، بهعبارتیدیگر، به تصویب رسانده است. ازاین جهت است که میگویند در کنار « قانون اساسی شکلی » (Formale Verfassung) « قانون اساسی واقعی» ( (Real Verfassung را هم داریم. قانون اساسی واقعی راگاه «قانون اساسی عملی» یا تجربه شده نیز مینامند. این قانون اساسی روال های غیررسمی را می نمایاند در برابر روال های رسمیکه همان جنبه های شکلی قانون اساسی به شمار می رود که در اساس رخدادهای مؤثر سیاسی را نشان می دهد. اینجاست که می بینیم حکومت و فرمانداران 4. Siehe: Republik Oesterreich.Parlament.Was ist eine Verfassung. 6/17/2021. Zwei Seiten.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2