کارل اشمیت و قانون اساسی ۷۳ پارلمانی در امان بمانند. در واقع، احزابی که محتوای «قانون اساسی» را تعیین می کنند سعی دارند خواسته هایشان را در قانون اساسی بگنجانند و از این راه وجهه ای قانونی و پایدار برایشان بسترسازی کنند. بدین ترتیب، می توانگفت قانون های اساسی مکتوب در روزگار کنونی فقط تجلی ارادهی سیاسی اکثریتی است که این قانون اساسی ها را به نگارش درمیآورند و مکتوب میسازند. قانون اساسی در معنای صوری برابر است با قانون اساسی مکتوب؛ چیزی بیش از این نیست. در اینجا قانون اساسی مساوی است با مجموعه ای از قانون های مکتوب قانون اساسیکهکنار هم چیده شده اند. ازنظر اشمیت، مفهوم کلی قانون اساسی براثر حضور قانون های منفرد قانون اساسی رنگ میبازد و از دست می رود. این روش موجب نمی شودکه براثر تعیین مفهوم قانون اساسی چیز خاصی به دست آید. مفهوم صوری فقط موجب شد که مفهوم قانون اساسی جنبه ای نسبی بیابد. نسبی سازی مفهوم قانون اساسی موجب می شودکه همهی قانون های قانون اساسی تنها در یک فراگرد دشوار قابل تغییر باشند، برخالف قانون های ساده. ۳ . فراگرد دشوار تغییر قانون اساسی و قانون های آن: یکی از خصوصیات صوری قانون اساسی و قانون های آن این است که آسان نتوان قانون اساسی را تغییر داد. از این راه سعی شده است ثبات و دوام برای قانون اساسی به بار نشاند. بدین ترتیب ، قانون اساسی یا هریک از قانون های آن تنها در فراگردی بغرنج قابل اصالح یا دگرگونی هستند. این امر به تقویت قدرت قانون می انجامد و از جامعه محافظت میکند . الف ) کشورهایی هستند که همه ی مصوبات قانونیشان، صرفنظر از محتو ا، از راه تصویب قانونی ساده به آسانی تغییر می یابند. در چنین چارچوبی هیچ حمایتی در برابر تغییر وجود ندارد. ازاینرو، هیچ تفاوتی هم میان قانون های قانون اساسی و قانون های ساده به چشم نمی خورد؛ درنتیجه، به هیچ وجه نمی توان از «مؤلفه ی صوری» قانون های قانون اساسی سخن به میان آورد. در چنین فضایی از قانون های اساسی انعطاف پذیر سخن می رود. اشمیت
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2