۸6 چند گفتار به خصوص اروپایی در معنا های مختلف بهکار رفته است. برخی از مترجمان ایرانی واژه ی «وضعی» را به کار می گیرند. تصور نمی کنم این برابرنهاده نیز بتواند همواره مقصود را برآورده کند. ازاینرو، عین واژهی فرنگی، یعنی در اینجا آلمانی، را آوردم. مترجم انگلیسی یا فرانسوی به طور طبیعی واژهی «پوزیتیو» را به کار بستهاند، چون از منشأ واحدی الهام می گیرند. باید ببینیم در فارسی چه چیزی درست است. اگر هم بخواهیم، بههرحال، از مصدر «وضع کردن» صفت یا اسم بسازیم، در این صورت باید صرف این مصدر را به صورت «وضع شده» به کار گیری م. اما مسئله به این سادگی نیست. برابرنهاده ای خوب است که کاربرد های مختلف را درست بنمایاند، نه آنکه در یک جا به ظاهر خوب باشد و در جا های دیگر پاسخ گو نباشد. ازاین گذشته، واژه سازی باید متکی به اندیشه ای باشد که آن را پرورانده باشد. اشکالکار ما در واژه سازی این استکه فقط یککاربرد از واژهای را در نظر می گیریم و به کاربرد های دیگر آن نمیاندیشیم. ت ) مفهوم آرمانی قانون اساسی: این ردهی چهارم و آخرین ردهای است که اشمیت در ارتباط با مقوالت چهارگانهی مفهومی برمی شمرد. در این رده اشمیت میگوید، بنابه علل سیاسی، هنگامی از یک قانون اساسی «راستین» یا «اصیل» سخن می گوییمکه منطبق باشد با آرمانی خاص و ویژه از قانون اساسی. در چنین چارچوبی براثر مبارزه و نبرد سیاسی جاری وضعیتی پدیدار می گردد که هر حزب سیاسی فقط قانونی را قانون اساسی راستین می پندارد که منطبق شود با خواستههای سیاسیاش. ازاینرو، چنانچه بنیادها و بسترهای رویاروییهای سیاسی شدید و تضادهای اجتماعی نیرومند باشند، وضعیتی شکل می گیرد و پدیدار می گردد که هر حزبی هر قانون اساسیای را که بیانگر خواستهها و مطالباتش نباشد طرد می کند و آن را قانون اساسی نمیداند. اشمیت بر این باور استکه بورژوازی لیبرال در نبرد خود با نظام پادشاهی مطلقه مفهوم آرمانی معینی از قانون اساسی به جامعه عرضه کرد که خصلتی آرمانی داشت و قانون اساسی را تنها به اعتبار چنین مفهومی قانون اساسی می دانست. اگر مطالبات مرتبط با آزادی مورد نظر بورژوازی ذکر نمی شد و
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2