۹6 چند گفتار در هند کوشش گسترده ای به کار می رود تا قانون اساسی به همه، خاصه به جوانان و نوجوانان، آموخته شود. متن های آموزشی بیشمار در این زمینه فراهم آمده است. سعی بر این است که همگان با فلسفه ی قانون اساسی و، بهاعتباری، در ارتباط با بستر فلسفه ی سیاسی قانون اساسی استنباطی همگن و حتیالمقدور همسان داشته باشند. آنچه مهم است این استکه توصیف چنین فلسفهای آسان نمی نماید و دشوار بتوان آن را در یککلمه متبلور ساخت، زیرا به تصور بسیاری قانونی است لیبرال، دموکراتیک، مساوات طلب، عرفی (سکوالر) و فدرال. این قانون اساسی خصلتی باز دارد نسبت به ارزش های جامعه، حساسیت نشان می دهد به نیاز های مذهبی و زبانی اقلیت ها وگروه های محروم، و در همان حال ال متعهد است به برپایی و ساختن هویت مشترک ملی؛ در یکک م، متعهد است به آزادی، برابری، عدالت اجتماعی وگونه ای از وحدت ملی. این ها همه باید تأکید بگذارند بر اقدامات مسالمت آمیز و صلح جویانه و دموکراتیک در جهت تحقق عملی ساختن این فلسفه در عرصه و میدان عمل. هر مفهومیکه در قانون اساسی به کار می رود در متن های آموزش عمومی و اختصاصی از توصیفی جداگانه، هرچند کوتاه، برخوردار می شوند ، مانند آزادی فردی یا عدالت اجتماعی یا احترام به تنوع و حقوق اقلیت ها، حقوقگروه های مذهبی، حق رأی همگانی و... . گرچه این قانون اساسی بر تنوع وکثرت بنیان یافته است، اما مدام و مکرر بر تقویت و استحکام هویت مشترک ملی تأکید مینهد. باآنکه هند در فصل فدرالیسم بر نگاهداری هویتهای منطقهای اشاره دارد، اما آن را هم سو با هویت ملی می نگرد. قانون اساسی می کوشد میان این هویتها و هویت ملی تعادل برقرار سازد. بااینحال، در شرایط خاص هویت ملی و مشترک را از اولویت برخوردار می سازد. باآنکه برخی از گروه های دینی خواستار موقعیتهای انتخاباتی ویژه میشوند، اما قانون اساسی این امر را نمی پسندد، نهفقط بدین علت که امکان دارد تفاوتها را نیرومند سازد، بل به خصوص که قادر است وحدت ملی را به مخاطره بیفکند و سالمت زندگی جمعی را به بحران سوق دهد. روح قانون اساسی بر برادری میان همگان تکیه می زند و این امر را مهم تر ین هدف بالندگی اجتماعی میداند.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2