11 طبقه بندی آنان به منظور مسیر ارتقائ ی به طرف نهایت بنا بر جدیدترین تحقیقات روانشناسی و زیستشناسی و مردمشناسی می گفت.( )۴ زندگی شخصی او نیز مملو از فراز و نشیب بود. در نوجوانی پدرش میرزا محمّد هوشیار را که مردی فاضل و دارای قریحه شاعری بود از دست داد و سرپرستی او و دو خواهر و برادر کوچک ترش بر عهدۀ مادرش قرار گرفت و در ضمن مسافرت های ممتد به بالد مختلف جهان چه برای تحصیل و چه برای کسب تجربه و افزونی مشاهدات خویش همواره یک احساس مسئولیت شدید و یک رسالت بزرگ را بر دوش خویش احساس میکرد . در واقع مطالعات و تحصیالت آ کادمیک او در رشته های روانشناسی عملی و نظری و آموزش و پرورش تا آخرین مراحل تحصیلی نیز از عشق او به حقیقت و علم سرچشمه می گرفت و به مفهوم کسب مدرک و دانش اندوزی جهت تمایز بین او و دیگ ران نبود. هوشیار نسبت به نزدیکان خود نیز بی اندازه احساس مسئولیت می کرد. توجّهی که او به افراد خانواده اش و خانمش که دختری به نام الیزابت بود معطوف می داشت از همان حسّاسیت شدید و توجّه و عاطفه عمیق او مایه می گرفت. و با اینکه فرزندی از وی باقی نماند ولی در مرگش صدها دانشجو از دختر و پسر سرشک از دیدگان ریختند و از زندگی پربار او سرمشق زندگی و به مبارزه با مصائب را آموختند. صاحبان آرا و عقاید گوناگون در کالس او گویی متّحد می ّشدند. در واقع کالس او وحدتی بود در کثرت و در واقع همان آرمانی که به آن تقرب میجست د ۀ السش جنب ر ک عملی به خود میگرفت. او هدف تعلیم و تربیت و امتیاز مقام انسانی را در سه مرحله می جست: بقاء باللّه، تحرّی حقیقت و تسلیم و رضا. کتاب عظیمش در آموزش و پرورش فصل نوینی در امر تعلیم و تربیت و روانشناسی گشود و ابداعات علمی او در این زمینه بکر و ولوله انگیز بود. از جمله ابداعات او از لحاظ نمودشناسی phenomenologia بود که اشاره ای به آن به نقل از اصول آموزش و پرورش خالی از فایده نیست: از نظر دکتر هوشیار تعلیم و تربیت امری انتزاعی نبود که بدون توجّه به دیگر جنبه های حیات اجتماعی و فردی آدمی در نظر گرفته شود. او در واقع به فلسفۀ تعلیم و تربیت چشم داشت و همواره یک اصل اساس همۀ مطالعات و تتّبعات او را در بر می گرفت و آن عبارت بود از مقام انسان. او در تعلیم و تربیت هم هدفش روشن ساختن گوشه های تاریک حیات انسان بود. او اصول تربیتی را کشف کردنی می دانست نه و ضع کردنی و از این رو پیوسته در
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2