اصول تعلیم و تربیت

174 درین راه دارد هر گاه از ذکر جزئیات بگذریم همان هاست که با خطوط نازک مشخّص ساخته ایم که باید در هفت سال دوّم زندگی اطفال مطمح نظر مربّی و مؤسسّات فرهنگی واقع شود. جز به وضع مشروح و مذکور، باید ّپرورشکار متوجّه باشد تا استعدادات مودعۀ درونی ّ بچّه فعّال گردد و اطّالعاتی در خور آن استعدادات فراگیرد. گرچه حس و ادراک حسّی را از مقولۀ امور موهوبی میدانند که به نوع انسان داده شده است باز باید برای فراهم ساختن ادراکات حسّی و ارزشی مطلوب در متربّی، متوسّل به وسائل شد و به وسیلۀ تمرین و عادت در نظم ادراکات نافذ گردید، نظام ادراکات و ارزش ها در ملل و اعصار مختلف، متفاوتست، امروز نظام ارزشها دیگرگون گشته و تا چشم بر هم زنید اهل غرض مردم سرگردان را به نظم خود و به راه خود بردهاند. همچنین در موقع خواندن و نوشتن و حساب کردن و امثال آن نیز باید اراده و فکر و حافظه و استعدادات نفسانی دیگر مانند توجّه و مشاهده و تخیّل اختراعی را تمرین داد. با وجود این، وظایف پرورشکار محدود به همین حدود نیست زیرا وی موظّف است طفل را به رفتار اجتماعی بپروراند و او را به ادب و شرافت و راستگوئی نیز عادت دهد. ُ۵ ّشاگردان مرتّب (لزوم حریّت) – طفل امور م فصّله را خود به خود انجام نمیدهد و نمی تواند به صرف کِشش طبیعی واجد چنین فعلیّات گردد. یگانه راه به سوی چنین فعّالیتی تمرین و عادت است. تشکیل عادت و امر مهم تمرین که تنها متکفّل آن در کشور ما متأسّفانه اجتماع و خانواده است خود پایۀ تناقض دوّم را می گذارد. چنانکه می دانیم درین تناقض نیز دو اصل مأ خذ عمل ماست: ّیکی اصل حر یّت است و دیگری اصل سندیّت و اعتبار. بن ا بر این، دو امکان در پیش هست: یا اینکه بر اساس ارزش هائی که طفل ادراک کرده است آنچه می کند منطبق بر مطلوب های تمدّنی و مصدّق آنست: دل به کار می دهد، پشتکار دارد، آنچه را برای تربیت وی سودمند است استقبال میکند و در اخالق و سیر جدیّت وی جای هیچ گونه

RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2