228 و ارتقاء خود زمان و "ادامه" یا "مده خالص" ٣٩١ یا اینکه زمان خود عین تکامل و ارتقاء است. به نظر من تکامل عبارتست از زمان به اضافه "مالء" یعنی مظروف آن یا نوعی "زمان ممتلی" و به همین جهت نیز برای درک مظروف یا "مالء نامی زمان" ٣٩۲ به اعتبار اینکه به یک "کل تام" تعلق دارد نمی توان جزء الیتجزای منفصل از اجزای دیگر نه از لحاظ محتویات زمان و نه از لحاظ محتویات مکان تصور کرد، چنانکه برای لذت و اِلَم نیز به اعتبار اینکه از جمله امور وجدانی، وجدان حال ٣٩٣ بر خالف وجدان شئی ٣٩4 هستند نمیتوان مقدار و وزن تصور کرد. تکامل و ارتقاء صفت اشتدادی و "دینامیک" دارد یا خود فوران و خالقیتی است که از امور "استاتیک" جداست، در صورتی که علوم طبیعی به تعادل و امور یکنواخت یعنی وضع و حالت آنی طبیعت سر و کار دارد و آنجا نیز که به زندگی سر و کار دارد وضع آنی موجود زنده را در نظر می گیرد یعنی صورت را و به کار "مورفولوژی" میپردازد یا اینکه با مترقی ترین طرز فکر بکتن فیزیکدان که شیمی را مقدمه علوم حیاتی می داند فیزیک به "مکانیسمی" می پردازد که به تعادل مماتی ٣٩5 منتهی می شود در صورتی که حیات "مکانیسمی" دارد که دارای تعادل ترکیبی و حیاتی است و از این رو قوانین 391 durée pure 392 das fülle Wachstum 393 Zustandsbewusstsein 394 Gegenstandsbewusstsein 395 totes Gleichgewicht
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2