239 دوم اینکه خدمت به غیر که شاید باالخره منتهی به مقصدی شود 4١5 عمل فرد را فراتر از خود او می برد و همین پدیده، تصور نوعی از "وراء" جهت زندگی فرد در شخص محقق محکم می کند، به خصوص که در بعضی حیوانات و نباتات خدمت به غیر که باالخره به غایتی متوجه است به صراحت دیده میشود: سوم اینکه اتحاد شکل در بعض حیوانات و نباتات، تصور پیوستگی و خویشاوندی فی مابین را تقویت میکند. چهارم اینکه قرابت شکل در بعض اعضاء مهم موجودات زنده از قبیل ساختمان چشم حیوانات ذیفقار و حیوانات دیگر از قبیل "پابرسران" 4١6 وصدف های شانهای 4١٧ که ابدا قرابتی از لحاظ طبقه بندی حیوان شناسی با هم ندارند شخص را به تصوری از خویشاوندی و پیوستگی رهبری میکند. "دریش" عالوه بر این در میان تکامل فردی و تکامل فرضی انواع نیز اختالفاتی دیده است بدینقرار: اول - در تکامل فرضی انواع چیزی که تکامل می باید شئی واحد نیست (مگر اینکه چیزی را که تکامل می یابد غیر از "چیز" مادی و مشهود فرض کنیم) دوم – موجودی که دارای تکامل فردی است مشارٌبالبنان است در صورتی که خاصیت مشارٌبالبنانی یعنی اطالق "حاال" و "اینجا" بر تمام موجودی که مورد بحث تکامل انواع است، ممکن نیست. در 415 Zweckmässigkeit fremddienliche 416 céphalopodes 417 pecten
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2