3 بیوگرافی دکتر محمّد باقر هوشیار ( )١۲۸٣-١٣٣۶ «رنجی که انسان را از پای در نیاورد او را قویتر میسازد . » این گفتۀ فردریک نیچه پندی بود که دکتر محمّد باقر هشیار استاد بزرگ تعلیم و تربیت همواره گوشزد شاگردان خود می کرد. او مدام در فلسفۀ رنج غور و تفحّص میکرد و به مثابه بتهوون از راه رنج به شادی بی کران خویش رسید. نوزدهم مرداد ماه ١٣۶۶ روز غم انگیزی بود. روزی بود که یک انسان راستین و یک عالم واقعی روی در نقاب خا ک کشیده بود. شا گردان او زمزمه میکردند: یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد به وداعــی دل غمدیدۀ ما شــاد نکرد صخرۀ بزرگی که جریان های عظیم از پهلویش گذشته و او با منتهای عظمت به آن ها گفته بود: تو آبی برو. این بار تاب جریان هستی سوز مرگ را نیاورد و از خاکدان ترابی قصد سرای دیگر نمود و به ابدیّت انسانی پیوست . دکتر محمّد باقر ھوشیار در ١۲ اسفند ١۲۸٣ در شیراز به دنیا آمد و در ١٩ مرداد ١٣٣۶ در اوج خالّقیت فکریش در اثر انفلونزا و یا به روایتی عارضۀ قلبی در بیمارستان پھلوی طھران درگذشت. دکتر ھوشیار تحصیالت خود را در رشته ھای تعلیم و تربیت، روانشناسی، فلسفه و تاریخ ادبیات در آلمان ادامه داد و از دانشگاه مونیخ گواھینامۀ دکترای خود را دریافت داشت. پس از پایان تحصیالت به ایران بازگشت و تمام عمر خود را وقف تعلیم و تربیت جوانان و بسط و گسترش دانش و فرھنگ کشور خود نمود. مدت ۲٣ سال در دانشگاه طھران و دانشسرای عالی و سایر مجامع علمی به تدریس پرداخ ت و بسیاری از نخبگان علم و فرھنگ و ادب و سیاست ایران را از دانش و بصیرت خود بھره مند ساخت. دکتر ھوشیار را می توان در زمرۀ معدود کسانی نام برد که به باروری علوم اجتماعی و انسانی و مطالعات و تحقیقات دانشگاھی در ایران ھمّت گماشتند و علوم رفتاری علمی و تجربی را پایه گذاشتند و آموزش و پرورش را با روش علمی آشتی دادند و به عنوان دانش و فنّی مستقل عرضه کردند. در نوشتهھایش که بالغ بر ۴٧ کتاب و رساله می شود یک تالش مستمر برای شناخت مقام انسان
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2