بخش سوم: خواب ۱۱۵ گوگوش و آغاسی را رزرو کرده بود تا اگر با صدای فرهاد موفقیت الزمکسب نشد ، از شهرت آن دو استفاده کند، که البته کار به آنجا نکشید و «جمعه» به اندازهی خودش سرو صدا کرد. نکتهی جالب در این میان دل خوری شهیار قنبری از خوانده شدن «جمعه» توسط گوگوش بود. او دو سال بعد در مصاحبهای در پاسخ به سؤال «چرا بیشتر برای خواننده های مرد ترانه میسرایید؟» باکنایهای نه چندان پنهان گفته بود: بله ! دلیلش این استکه حرف یک مرد را یک مرد بهتر می تواند بازگو کند، با تمام خشونتها و نامالیمات. طبعا یک زن که جدا از همهی مسائل و ًنگرانی های مردانه است و احیانا ترجیح می دهد در بزم ها و جشنها آوایی نشاط انگیز سر بدهد نمی تواند حس کند که من چه گفته ام تا او بلندتر بازگویش کند. من وقتی شعرهایم را با صدای فرهاد میشنوم، متأثر میشوم، درست مثل شنونده ای که اولین بار به یک شعر گوش می ُدهد. پس همین صدای غمگین و پ رکشش قادر است هرکسی را متأ ثر کند. درمقابل، بعضی حرف ها هستکه باید یک زن آن را بازگو کند، مثل «قصهی دوماهی» که اگر یک مرد آن را میخواند، مثل این بود که زنی «جمعه» را خوانده باشد. بههرحال، یک شاعر باید این انتخاب راکه با اثر بخش ی شعرش رابطه ی مستقیم دارد در نظر بگیرد. 107 بههرروی، « جمعه » با آن حالوهوای غمگینش به میزان قابل توجهی شنیده شد. این ترانه اولین بار در ۱۲ آبان ِ۱۳۵۰ با اکران فیلم خداحافظ رفیق شنیده شد، اولین فیلم بلند امیر نادری، که اسفندیار منفردزاده، به دلیل عالقه اش به فیلم، با همراهی شهیار قنبری «جمعه» را پیشکشش کرده بود. اما «جمعه» هفت سال بعد به بهانهی جمعه ی مشهور دیگری، یعنی ماجرای ِ۱۷ شهریور میدان ژاله ، دوباره ضبط شد. در این اجرا حالو هوا سیاه تر است و ترانه موضع خود را مستقیمتر مطرح میکند. پرکاشن عجیب و سادهایکه حضورش در قطعه وجه تمایز اصلی این نسخه با قبلی است در واقع از سنگ هایی تشکیل شده ال که خسرو وی، تهیهکنندهی موسیقی و 107 . فیروزه میرزایی، «شهیار قنبری، ترانه سرایی که گرایش عمیق شعری دارد»، تماش ا ، شماره ی ۲۷ ،۱۰۰ اردیبهشت ،۱۳۵۲ صص .۵۷-۵6
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2