بخش سوم: خواب ۱۲۳ ِ ِهفت ِو ِهشتِِِ: ِِِشبانه ِِو ِشبانهی ۲ِ احمد شاملو ترانه سرای خوبی بود. شعرهایی که با ادبیات محاوره و زبان شکسته ال سرود عیار با یی داشتند و شاید حتی بتوان برخی از آنها را بهترین کارهای شاملو دانست. او به ادبیات محاوره و غیر ال رسمی ع قه ی خاصی داشت و اواخر عمر در فیلم مستند احمد شاملو ، بزرگ شاعر آزادی 112 به این موضوع اشاره می کند که به زبان مردمکوچه و خیابانگرایش بیشتری دارد، چون در قیاس با زبان رسمی یا آن زبان آکادمیک و دانشگاهی ظرفیت بیشتری در آن می بیند. شاملو با حالت تمسخرآمیزی از صفت های «رسمی» و «آ کادمیک» استفاده میکند. شاملو موسیقی کالسیک ایرانی (موسیقی دستگاهی) را دوست نداشت و مجادله ی مشهورش با محمدرضا لطفی درباره ی این موضوع تأییدکنندهی این بی عالقگی است. البته آن سخنرانی مشهورش که در فضای مجازی در دسترس است اتفاق چندان جالبی در زندگی شاملو نیست. از حرف های او مشخص است که موسیقی را می شناسد، ولی این هم واضح است که از موسیقی ایرانی شناخت کافی ندارد و در اظهارنظراتش بیش از حد بر مبنای احساسات موسیقایی اش حرف می زند. نشان به آن نشان که آلبومهای شعرخوانیاش که با آهنگساز ی فریدون شهبازیان و فرهاد فخرالدینی کار کرد همگی کامال در فضای موسیقی ایرانی هستند و اتفاقا در یکی از مشهورترین دکلمهخوانیهایش، یعنی رباعیات خیام، شجریان چند قطعه آواز و تصنیف خوانده! شاملو، بهسان وجوه دیگر زندگیاش، در موسیقی هم سخت گیر و حتی رادیکال بود. و نکتهی عجیب اینجاست که وقتی فرهاد و منفردزاده به خانهی شاملو می روند تا اجازهی استفاده از «شبانه » را بگیرند، شاملو میپذیرد. ظاهرً ا فرهاد را می شناخت و به صدای او هم ال ع قهمند بود (کهندل ، .)۵۸ :۱۳۹۸ شاید این روایتها که حرف و سند و صدایی هم از آن در جایی ثبت نشده متقاعدمان نکند که چطور شاملو با عالقه ی ویژه ای که به موسیقی کالسیک 112 . احمد شاملو ، بزرگ شاعر آزادی ، به کارگردانی مسلم منصوری ( .)۱۹۹۹
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2