۱۲ خواب فرهاد در بیداری توجهش به اتفاقاتی که در ایران می افتد و...، همه مصادیقی از فعالیتهای اعتراضی هستند. به بیان دیگر، واترز را می توان آشکارا شخصیتی سیاسی دانست که برای ایده هایش ترانه سرایی کرده است. البته بخش قابلتوجهی از ترانه های واترز نمونه هایی اعال در موسیقی راک هستند، چه در دوران پینک فلوید و چه در آلبوم های شخصی اش. اما در کنار این هنرمندان آشکارا معترض گروه دومی هم هستند که هرچند آثارشان به شکل روشنی سویههای اجتماعی - اعتراضی دارد، ولی شاید نشود خودشان را هنرمندان ی معترض دانست. یکی از شاخصترین آنها باب دیلن 5 است. در اغلب مدخل هایی که درباره ی موسیقی اعتراضی نوشته شده، از دیلن به عنوان چهره ی شاخص این موسیقی ــ حداقل در موسیقی عامه پسند انگلیسیزبان ــ یاد می شود، ولی نمی توان او را یک فعال سیاسی معترض دانست. بعد از سه آلبومیکه تم ثابت آن ه ا موسیقی اعتراضی، به خصوص موسیقی ضدجنگ، است، دیلن در آلبوم چهارمش، رخ دیگری از باب دیلن ،6 واقعا رخ دیگری از خودش نشان داد، چنان که بخش عمده ی ترانه ال های این آلبوم عاشقانه هستند. بهع وه، او مشخصا در سه دهه ی اخیر دربارهی هیچ کدام از وقایع اجتماعی-سیاسی موضع گیری روشنی نکرده است. دیلن به جز نگاه ستایش آمیز به دوران کندی ـ ـ آن هم شصت سال بعد از ترور این رئیس جمهور و در دل ترانهی «قتلی به غایت اشتباه» 7 ـ ـ هیچ گاه خودش را عالقه مند یا عضو جریانی سیاسی یا جانب دار کاندیدایی از ریاست جمهوری یا حتی منتقد یا متنفر از سیاست مداری خاص نشان نداد. درعینحال، در دل ترانه های دیلن در پس شش دهه فعالیت، روایت شخصی و منتقدانه ای از تاریخ معاصر آ مریکا قابل استخراج است، کمااینکه شان ویلنتس، 8 مورخ و پژوهشگر شاخص آ مریکایی، کتاب مشهوری دارد با نام باب دیلن در آ مریک ا 9 که به نگاه دیلن به 5. Bob Dylan 6. Another Side of Bob Dylan (1964) 7. “Murder Most Foul” (2020) 8. Sean Wilentz 9. Bob Dylan in America
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2