ِِ ِبخش ِسومِِ: ِخواب ِترانه ِِهای ِغیرفارسی ِ«ِناتالیِ» حاال کدام ترانه ها را بخوانم؟ این پرسش می توانست آغاز سفری باشد که ناگزیر به مرور آنچه تا امروز کرده بود می انجامید. یکی از اولین ترانه هایی که فرهاد بازخوانی کرد «ناتالی»، عاشقانه ی ژیلبر بکو، بود. حیف که نسخهای صوتی از آن باقی نمانده. روایت ترانه ی «ناتالی» این است: ناتالی راهنمای مسافری است که از فرانسه به مسکو آمده و در میدان سرخی که در این روایت هنوز «سفید» است با مسافر فرانسوی (راوی) همراه می شود تا مسکو را به او نشان بدهد. ترانه ای درخشان از موسیقی شانسون فرانسوی که بافت روایی دارد، در کافه ای به نام پوشکین به اوج می رسد و تمام می شود و راوی عاشقپیشه ی فرانسوی، درحالی که مسکو را ترک میکند، امیدوار است روزی ناتالی به پاریس بیاید و او راهنمای فرانسوی ناتالی باشد. توصیف بکو از شکالت خوردن ــ منظورش ودکاست! ــ و بحثهای سیاسیکردن در کافه پوشکین بی نظیر است و تصورکنید کسیکه نوجوانی و جوانی اش در دههی ۱۳۳۰ ، در کودتا و بگیرو ببند چپ ها گذشته، درخشش
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2