بخش سوم: خواب 6۳ اجراهای پرشور و جذابش معروف و بیش از پنجاه سال محبوب قلب مردم فرانسه بود. «ناتالی» عاشقانه ای با رنگ وبوی سیاسی، بدون هیجانزدگی ترانه های متعارف عاشقانه، بود. وقتی امروز به حدود 6۰ سال قبل میرویم و به چنین انتخابی از یک خواننده ی ایرانی برمیخوریم، به نظر نامتعارف و هوشمندانه می آید؛ مضاف بر اینکه نشان می دهد فرهاد چه سلیقه ای داشت. گرایش او به مؤلف بودن در موسیقی کامال قابل قیاس با خوانندگان شانسون بود: ارائه ی موسیقی پر احساس و ملموس، با اتکا به زبان و ادبیات موطن خودش، آن چیزی که سویهی وطنی و کهنش همان خنیاگری و بخشی گری بود، هنرمند مؤلفیکه دوست دارد سینهبه سینه و نفسبه نفس برای مخاطبش بخواند و روایت کند. «ناتالی» پُر شور و سرخوش بود و فرهاد در ادامه و در گذر از سال های اوایل دههی ۱۳۵۰ دیگر چنین ترانه هایی را برای بازخوانی انتخاب نکرد. در میان تمام ترانه هایی که خواند، چه فارسی و چه بازخوانی هایش، تعداد اندکی این چنین بودند. ناگفته نماند زمانی که فرهاد «ناتالی» را بازخوانی کرد، بِکو تا حدودی در ایران شناخته شده بود و شهرت این ترانه به ایران هم رسیده بود، ولی بههرروی انتخاب آن برای بازخوانی حکایت دیگری است. فرهاد در بازخوانی حساس و دقیق بود و بیش از ۵۵ آهنگ ضبط شده، چه در اجرای زنده و چه در استودیو و چه به شکل ضبط خانگی، از او باقی مانده است و از این تعداد بیش از ۲۰ ترانه متعلق به دههی ۱۳۴۰ است. متأسفانه چنین چیزی درباره ی گروههای بیت دههی ۱۳۴۰ ها ال از گروه «اعجوبه مصداق ندارد. مث » که در دههی ۱۳۴۰ همدورهی بلککتس بود و در آن دوره از بلک کتس مشهورتر بود ترانههای ضبطشده ی اندکی باقی مانده و این محدودیت بررسیکیفی عملکرد آن ه ا را سخت می کند. فرهاد خودش نقش زیادی در بازماندن بازخوانیهایش داشت. او حتی در اواخر دوران کاری اش «کاور کردن» را ادامه داد تا ثابت کند تا چه ا ندازه به آن ایده ای که در جوانی مطرح کرده بود پایبند است: اینکه مدعی بود وقتی ترانه ای از ری چارلز می خواند به شیوه ی شخصی خودش این کار را میکند.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2