6۴ خواب فرهاد در بیداری همان طورکه ذکر شد، در دههی ۱۳۴۰ گروه هایی تشکیل شدند که امروز آن ه ا را با نام گروه های «بیت» یا «بیت بند»ها می شناسیم. بلککتس هم یکی از مشهورترین این گروه ها بود. به جز تعداد اندکی اغلب آنها فقط ترانههای غیر فارسی بازخوانی می کردند و با موج پاپ درخشان دههی ۱۳۵۰ آن جریان به خاموشی رفت و همه از «بند» به «شخصِ» ستاره روی آوردند، ستاره ای که فقط فارسی بخواند، ولی با همان گیتار و بیس و کیبورد و درامز. بعد از آن پرونده ی کاور کردن کامال بسته شد، اما فرهاد این سنت را ادامه داد. چرا؟ چون از همان آغاز نگاهش به مفهوم بازخوانی متفاوت بود. اگر چیزی از خودش در آن ترانه پیدا نمی کرد و نمی توانست حداقل در شیوه ی اجرا آن را مال خودش کند، آن ترانه را بازخوانی نمی کرد. فرهاد به اندازه ی دو اجرای زنده ی کامل ترانه ی فارسی داشت، ولی همیشه در تمام اجراهایش تعدای از بازخوانی هایش در فهرست ترانه ها بود. در برف و خواب در بیداری ، دو آلبوم آخرش، هم بازخوانی جایگاه روشنی دارد. «ِ ِتِیکِفایوِ» «تیک فایو» ترانه ای بود که در سال های کوچینی با بلککتس اجرا کرده بود، ترانه ای جَزی که با ریتم لنگ و کسر میزان پنج چهارمش به گوش ایرانیها ملموس تر از دیگر قطعههای جَز بود، اما همچنان قطعه ای نبودکه بازنوازی اش به دست یکگروه راک اتفاق متعارفی باشد، چه رسد به یکگروه راک ایرانی. دیو بروبک، 3 از هنرمندان سفید پوست موسیقی جَز، در سال ۱۹۵۹ یا دقیقتر تیر ۱۳۳۸ ، آلبومی با نام تایم آوت منتشر کرد. «تیک فایو» قطعه ی آغازین این آلبوم بود، یکی از اولین قطعه های تاریخ موسیقی جَز که بر پایه ی میزان کمکاربرد پنج چهارم ساخته شده بود. تایم آوت هنوز هم یکی از پرفروش ترین آلبومهای بدون کالم موسیقی جَز است و از قطعه ی «تیک فایو» همچنان بهعنوان پرفروش ترین تک آهنگ بدونکالم تاریخ موسیقی جَز یاد می شود . 3. Dave Brubeck
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2