بخش سوم: خواب ۸۳ رابطه است، ترانه ای با ایده ای ساده ولی جذاب و نامتعارف. این ترانه را اولینبار باک اونز در ۱۹6۴ خواند و دو سال بعد ری چارلز آن را بازخوانی کرد. براساس نوع تنظیم و اجرای فرهاد، به نظر می رسد که او وام دار اجرای ری چارلز است. سبک باک اونز «کانتری» است و خط ملودی گیتار استیل در «دوباره با هم» مهم ترین شاخصه ی آن بود. ری چارلز به ملودی کامال وفادار بود، ولی کمی سازبندی را تغییر داد و فضای کار را به موسیقی آراند بی نزدیک کرد. فرهاد در بازخوانی اش از این قطعه، در مقایسه با ری چارلز، تغییرات بیشتری داده و با لحن راک اندر ولی زمخت تری آن را می خواند.کنایه ی وصل بعد از آن همه خسران جدایی در شیوه ی بازخوانی فرهاد عیان تر است و بیشتر روی ناراحتی و اندوه جدایی تأکید می شودکه دلیل اعتبار این بازخوانی است، ولی اجرا تمیز و بی عیب نیست. ترانه ی دوم هم قطعه ای است که با عنوان «وقتی آفتاب غروب می کند» 42 در آثار فرهاد آمده، ولی به نظر می آید نوعی بازخوانی آزاد از ترانه ی «هنگام غروب (وقتی آفتاب غروب میکند)» 43 باشد. این قطعه بیش از هر چیزی خود بلوز است، از آن ترانه هاکه هویت یک ژانر یا استایل موسیقی را معرفی می کنند. «وقتی آفتاب غروب می کند» بلوزی کالسیک و استخوان دار است که خیلی از اسطوره های بلوز و جَز بازخوانیاشکردهاند: بیگ بیل برونزی، 44 آرتا فرانکلین، 45 ممفیس اسلیم، 46 ری چارلز و... . ترانه بیشتر با نام بیگ بیل برونزی شناخته می شودکه در اوج اعتبارش در دههی ۱۹6۰ و در سنینی که دیگر او را از استادان بلوز دوران قدیم می دانستند فعالیت می کرد، ولی در اصل، ترانه متعلق به لیروی کار 47 بود. برونزی وقتی ترانه را اجرا می کرد، همیشه با احترام بسیار از کار اسم می برد. کار ترانه را در ۱۹۳۴ نوشته بود. او در جوانی بدرود حیات گفت و نماند تا ببیند که اثرش چه سرنوشت درخشانی پیدا می کند. اما ماجرا این است که 42. “When the Sun comes down” 43. “In The Evening (When the Sun Goes Down)” (1963) 44. Big Bill Broonzy 45. Aretha Franklin 46. Memphis Slim 47. Leroy Carr
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2