۸۴ خواب فرهاد در بیداری لیروی کار یا بیگ بیل برونزی اصال کسانی نبودند که در ایران شناخته شده باشند، حتی همین امروز. روایت برونزی هم از قطعه بلوز خیلیکالسیکی استکه با یک گیتار آکوستیک نواخته می ال با ذائقه شد و اص ی ایرانیها هم خوان نبود، حتی اگر فرضکنیمکه به ایران می رسید. ولی ری چارلز با همان روحیه ی مدرن و آراندبی آن را اجرا کرد. آرتا فرانکلین هم همین طور. فرانکلین هم در ایران تا حدودی شناخته شده بود، تا آنجا که ترانه ی فمینیستی و مشهورش به نام «احترام» 48 را گوگوش در اواخر دههی ۱۳۴۰ به انگلیسی بازخوانی کرد. ولی با همه ی شهرت ِ فرانکلین در ایران، به نظر می رسد اگر بخواهیم برای بازخوانی فرهاد منبعی نام ببریم، همان اجرای ری چارلز است. نکته ی جالب تغییراتی استکه احتماال خود فرهاد در متن ترانه داده و انگار که او هم مثل خیلی از بلوزنوازها که اینقبیل ترانه ها را بازخوانی می کردند سعیکرده خوانش خودش را از بستر روایی این ترانه داشته باشد، چون در برخی از بازخوانی ها، مثل دو بازخوانی مشهوری که نام بردیم، یعنی اجراهای ری چارلز و فرانکلین، خواننده با عنایت به بستر روایی ترانه نسخه ی خودش را از ترانه خوانده، با تغییراتی اغلب جزئی. البته ری چارلز هم یک نسخه ی استودیویی از این ترانه دارد و هم چندین بار این ترانه را در اجراهای زنده اش بازخوانی کرده که با هم متفاوت اند و ورود به جزئیاتش خارج از بحث ماست. اما درخصوص باز خوانی فرهاد از این قطعه و تفاوتی که با نسخههای دیگر دارد دو بحث را می توان مطرح کرد: یکی اینکه فرهاد از روی اجرای بخصوصی این کار را بازخوانی کرده که امروز در دسترس نیست و دیگری اینکه الش ت کرده تا مشابه هنرمندان مورد عالقه اش، مثل ری چارلز، روایت خودش را از ماجرا داشته باشد. در آثار فرهاد در دههی ۱۳۷۰ به وضوح می بینیم که حتی در شعر نیما و اخوان ثالث دست می برد تا هم به امضای خودش برسد و هم شعر را برای بهترخوانده شدن با ملودی مورد نظرش تصحیح کند. با توجه به این خصیصه ی فرهاد، بعید نیست که روایت خودش را از «وقتی آفتاب غروب می کند» ارائه کرده باشد. جا لب اینکه پرفورمنس فرهاد در اجرای این قطعه از آن 48. “Respect” (1967)
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2